 Geç Kalan Buluşma
Hiç bilmediğim duygulara tanıklık etmenin telaşı var yürekte. Yıllar derin bir okadar da anlamlı çizgiler oluşturmuş yüzünde. Hiç hesapta yokken zaman iki farklı hayatı karşılaştıran belki de en büyük düşman.
Saçlarının neredeyse tamamı kırlaşmış, yaşlı gözlerle ve yarı mahçup bir ifadeyle karşımda duran bu adam, ilk kez ne hissedeceğimi bilememenin şaşkınlığını yaşatıyor ruhuma. İri gözlerinden süzülen damlalar , yaşadıklarından duyduğu pişmanlığın en ham meyveleri. Bavulumu yerden kaldıramayacak kadar ağırlaşmış bir beden ve suskun gözlerle yanımda yürüyen sanki ilk kez gördüğüm biri. Neydi yıllardır seni burada tutan diye soruyor ağlayan gözlerim? Ne cevap vereceğini bilememenin ezikliği ile yüzüme bakan yabancı biri gibi. Yıllar öyle çok şey götürmüş ki bizden. Vicdan denen duygu omuzlarına ne denli ağır gelmiş olacak ki ruhsuz bedeni yürümekte güçlük çekiyor. Suskunluğun avaz avaz bağırdığı bir hesaplaşma yaşanıyor yaşlı gözlerde. Bakışların sözlerden daha çok şey anlatabildiği başka bir an olamaz.
Yaşananların omuzlarımı çökerttiği ağırlığa inat hala tebessüm etmeye çalışıyor kelimelerim. Aslında öyle zor geliyor ki sana dair kuracağım cümlelerim. Özlemim tarifsiz. Yıllardır herkesten sakladığım duygularım şimdi seninle paylaştığım en büyük yalnızlığım. Bazen tüm gücüyle bağırmak ister ya insan, içindekileri dökmek, biriktirdiklerini söylemek,geçmişe dair ne varsa dile getirebilmek, işte bu an şimdi yaşadığım zaman.
Dipsiz bir kuyu misali peşimi bırakmıyor anılarım. Düşündükçe ne çok şey yitirmişiz diyorum kendime. Bir sana bakıyorum bir de yaşadıklarına. Değermiydi söyle?Sensiz geçen günlere, ağladığım gecelere, neredesin diye yokluğunda avunduğum sahte sözlere değermiydi?
Şimdi geldin diye dinmeli mi ağrılarım? Kapanmalı mı eskimeyen yaralarım? Sorumlusu kim olacak bunca yaşanmışlığın? İki damla yaş akıttın ya gözlerinden, kirli ellerinle tuttun ya ellerimden affettim sandın. Bil ki gözlerim değsede gözlerine yüreğim sana çok uzak mesade.Yitip giden gençliğin vebali gölge gibi peşinde. Hiç acımadan terkettiğin, hakkın rahmetine kavuşan o ruh nefes aldığın müddetçe seninle. Şimdi sil gözlerini ve dinle kır saçlı adam: “Ben affetsem bile allah affetmez “ bundan sonra söyleyeceğin her şey nafile..,
|