buse

Dillerden dökülür aşk sözleri
Kalplere sığmaz ki bu feryat edişleri
Dünyaları alır götürür şu gönlüm
Sessizlik yok olur bir anda sensizliğimde
Kayıplara karışmış kalbim çöllere düşmüş derbeder
Yüreğin yangını aşk ateşi yakar içimi derinden
Söylemek yetmiyor sözlerim ise bitmiyor
Aşk bu anlamıyor yürek buna dayanmıyor
Yollar ıssız ve ayaz, gecenin sabahı doğmuyor yine
Yine bir vakitten yeni bir vakite dolmuyor inan geçmiyor
Hüzün benim gönlüme el vermez
Kalbim artık gidene selam vermez
Yıkık dökük kalp atışlarım geriye kaldı artık
Soluklarımsa susuşlarıma dolanmış bir garip halde
Yalnızlık bu olsa gerek
Ne gelenin anlamı kalıyor şu aklımda
Ne gidenin bir acısı bir hüznü var yüreğimde
Ne de olsa kaderimi kendi ellerimle yazıyorum
İnsanların hatırını hesabını tutmaktan vazgeçtim
Ben kendime yetersem,
Sensizlikte kendimle başbaşaysam
Yalnızlığı senin yerine koyabiliyorsam
Yalnız yaşamayı başarabiliyorsam
Ben mutluyum demek değildir bu…
Sözlerimin hepsini bir kenara bırak
Yaşam yaşamayı bilene değil
Yaşam yaşamı hissedebilene güzeldir
Yaşamı sende buldum sende yaşadım
Sende hissettim
Benim için Yaşam sensin
Şu gönülde bir tek Güzel olan da sensin sevgili.