buse

Güneşin başka iklimleri aydınlatmaya, başka gönülleri ısıtmaya gittiği şu saatlerde, kâğıdı, kalemi elime alıp,
seninle dertleşmek, yalnızca sana yazmak ve yalnızca seni özlemek geçiyor içimden. Sana yazmak. (Sana Seni Yazmak).
Seni ve yüreğimde anlam bulan duyguları. Sana ait yüreğimin derinliklerinden kopup gelen artçı şokları anlatmak..
Ve toprağı alnından öperken yağmur taneleri, tüm benliğimle sana yağmak istiyorum. Bu gece dudaklarımdan dökülen her
kelimede sen varsın ve yine sen varsın, yarım kalan sevdamın eksik taraflarında. Bomboş ve sessiz kaldırımlarda
yürürken seni haykırıyorum sensizliğin inadına. Bu sensizlik gecesinde sevdamın en ücrâ köşelerine seni yazıyorum.
Bu gece gene yağmur yağıyor. Yağmur yağıyor gönlümün sensizlikle yanan her yerine.
Yağsın, yağsın ki saklasın sensizliğimde döktüğüm göz yaşlarımı.
Ve yine saklasın sensiz geçen bomboş hayatı.
İşte seni haykırıyorum sensizliğe alışamamış sine-i püryanıma, işte seni yazıyorum.
Bu gece gene yağmur yağıyor. Sen yoksun oysa biliyorum ve üşüyorum sensiz kaldığım saatlerde.
Göz yaşlarımı efkârıma kattım bu gece. Sevdamı, umudumu ve seni kızgın bir sel gibi kalbime akıttım.
Bu gece yağmurla birlikte göz yaşlarım yağıyor ve ismini yazıyor sensizliğin acısı ile kıvranan kaldırımlara.
Süzülen her damlada sen vardın ve yine sen vardın gecenin en karanlık anında. O, doya doya bakamadığım gözlerin,
gözlerimin içine bir kez daha değseydi ve tebessümünden bir gül açsaydı yanaklarında, yetmez miydi?
Bir bakışın bir ömre değmez miydi, ey!
İsmini kazıdığım kaldırımlara sanki sen yağıyorsun yağmurla birlikte ve sevgin yağıyor yüreğime.
Yalnız ve bomboş odamda sen varsın hâlâ. Hâlâ sensizliğim duruyor yanı başımda.
Bu gece göz yaşlarım yağıyor sensizliğimle birlikte kaldırımlara.
Seni arıyorum, erimekteyim. Karanlık geceye inat ay bu akşam gökyüzünde. Ve gökyüzü, yüreğimde..