buse

hayatın kendisi acı çekmek sanırım yaşamak zorundaysan eğer acılarıda kabul ediceksin yaşamak istiyorsan eğer acılarla mücadele edip ayakta durmayı bileceksin söylenildiği kadar kolay olmuycak tabi ama alışıcaksın yavaş yavaş için yana yana kabul ediceksin acıları acılar acılar insanları olgunlaştırırmış derler nekadar doğru her acı bir tecrübe insana acı çektikçe acılarala yoğruldukça çok yol alıyor insan belkide doğanınn kanunu bu acı çekmeden büyüyemiyor insan herkesin yüreği farklı acılarla yanıyor heleki bu hayal kırıklığıyla sonuçlanan bir aşk acısıysa işte ozaman ömründen ömür gidiyor içinden kimsenin duymadığı çığlıklar atıyorsun herşeye isyan ediyorsun ama görüyorsun ki güçlü olmaktan başka çaren yok seni senden iyi kimse anlayamaz iş başa düşüyor yüreğindeki acıyla kırtılan kalbini onarmaya çalşıyorsun bu çok kolay olmuyor senden birsürü şey alıp götürüyor belkide geri gelmiycek olan birsürü şey başta güven olmak üzere hayata olan güvencini yitiriyorsun herzaman temkinli davranıp herkese herseye soru işaretiyle yaklaşıyorsun hiçbirşeyi hesapsızca korkusuzca doya doya yaşayamıyorsun yşadığın o acı hep yüreğinin biryerinde durup arasıra ben burdayım diyor yaşanılanların silinmesi izlerinin yok olması mümkün olmuyor hayattta en güzel en mutlu anında bile yaşadığın o acı dolu günler aklına gelince yüzündeki o gülücüğü alıp gidiyor her nekadar kendini toparlamaya çalışsanda yaşanılanların acısı hiç silinmiyor önmeli olan yaşadıklarını kabullenip aklına geldiğinde yüreğindeki o acıdan bile zevk alabilmek ben bunları yaşadım deyip yaşadıklarım benim yanıma kar en büyük acı en büyük tecrübedir demek hayat acılarla özlemlerle sevgilerle güzel ne acı hayatı yalnız bırakır nede hayat acıyı o yüzden ne hayattan kaçmalı nede acıdan ayakta durup hayatada acıyda meydan okumalı herşeyden önce ben demeliyiz hayatta hiçbirşey insanın kendisinden değerli değildir herşeye açık olmalı insan hayattta ama hep ben diyerek ne olursa olsun ilk önce ben diyerek kendini önemseyerek .