buse

Söyleyemediğim kelimelerin içinde öyle kayboluyorum ki çırpınışlarım sonuç bulmuyor.Yine o çırpınışlardan birini de şimdi yaşıyorum.Öyle haykırmak istedim ki içimdekileri elime bilgisayrı alıp cümlelerimle kaybolduğum hayatı belki birilerine duyururum diye düşündüm.Bu bir yardım çağrısı değil.Düşünce portalı gibi birşey.Tek istediğim zaman geçtikçe değişmek.Ama ne hikmetse o değişim bir tek bana uğramadı.Eski arkadaslarıma bakıyorum biçimsel bir görünüme kavuşmuşlar.Kendime bakıyorum da girdiği ortamda salak tipler olur ya hani ama içinde en büyük insan odur düşünceleri dağlrdan büyük o bilgin insan.Ezik bir görünümümde yok değil hani.Ünlü bir ergen lafı vardır'Kimse beni anlamıyor.'.Bende bir ergen olarak o raddeye geldim.Belki de bu sayfa bnm düşüncelerimi paylaşabileceğim,içime atmayacağım bir sayfadır.
Her şeye rağmen yaşam denilen o güzel şey belkide bana ettiğim duaların karşılığını fazlasıyla verir.Belli mi olur etrafımdaki insanların şaşıracağı bir birey haline gelirim.Belki o zmn düşüncelerim insanlar tarafından göz ardı edilmez.Düşüncelerimden bahsetmişken kendimi reşit olmadığım halde olgun hissediyorum.(DÜŞÜNCE YÖNÜNDEN)Bazen öyle düşünüyorum ki bu kimsenin aklına gelemeyebiliyor.Arkadaslarım bnden akıl almaya gelirler.Genelde çoğu söylediklerimi dinlemez sonra bana gelip'Dediklerinde haklıymışsın nasıl da sana inanmadım.'diye ağlarlr.Artık 'ben demiştim' demeyi ezberledim.
Bu bir aşk,sevgi,ilişki sayfası.Bnm anlatabileceğim bir ilişkim olmadı bu hiçbir zmn olmayacağı anlamına da gelmez.Bazen diyorum ki kendi kendime neden bnm bir sevgilim yok sonra düşündüğümde daha bunun için küçük olduğumu ve ileride daha iyi bir ilişkinin temelini bu davranışımla attığımı düşünüyorum.
BENİ OKUYAN HERKESE SEVGİLER.