Namın Yürüsün Şiiri

buse · 02 Eylül 2016, 23:24

Namın Yürüsün Şiiri

Şair: İbrahim Sadri
Okunma: 319
Bu şiir tam bir aşk şiiri diyorsan tıkla!

Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğum
Çocukluğum yıkık kentlerde
Ve asma kaya bahçeli ahşap evlerde geçti
Okuma yazmayı öğrendiğim
Gazetelerdeki terör sayfaları
Ve haliç tersanelerinde korsanlar
Evden çıkarken vedalaşırdı
Babalar ve evlatlar
Her sokağın başında
Anaların isyanı dururdu
Ve günler kısa geceler uzun olurdu
Bir kurşun bir liraya
Ve bir hayat bir kurşuna malolur
Benim doğduğum yerlerde insanlar
Can evinden vurulurdu

Sen sarayburnunun dimdik delikanlısı
Yavuz zırhlısında deniz piyade eri
Yetmişikiye dört çakı gibi asker
Arkadaşının kaza kurşunu izini sırtında taşıyan
Ve bıraktığı sevgiliyi döndüğünde bulamayan
Yakar mı bizi bu sevda
Bir aşk bir delikanlıyı bozar mı
Hadi kalk eski günlerde olduğu gibi
Karanlığa yine ışık yak
Arka bahçelerdeki mahalle kavgalarında
Kaşına sapan taşı geldiğinden beri
Hani kanına kanımı sürdüğüm
O günden beri
Can dostum ve kan dostum
İster kalbine gömdüğün sevdanın aşkına
İster Allah'ın aşkına kalk
Bir ışık yak, bir kor düşür yüreğimize
Savaşmak ne güzel bir şey uğrunda
Ve yeniden yeniden aşık olmak

Unutmadık o günleri
Sevdamız yüreğimizde gizli kalır
Ve mahallenin aşık olmak ayıp sayılırdı
Bir kıza aşık olmak
Bir de parkayı çıkarmak haramdı
Ve dünya dedikleri şey yalandı
Paranın geçmediği günler vardı gençliğimizde
Ve namerdin yıkamadığı mertliğimiz
Silah çekmek ve tespih sallamak değildi delikanlılık
Tespihi çekmek ve silahı saklamaktı
Yazık gün geldi nasıl da azaldık
Sonra üç kuruşa satılan arkadaşlıklar ve aşklar
Artık bizim işimiz değildi
Ah sarayburunun dik ve yetik delikanlısı
Ne geçmişten yükselen ağıtlar anlıyor seni
Ne de geleceğe satılan aşklar
Gidiyorsun belki
Sana kal diyemem giderken
Sevmek kadar ölmek de kader
Ama giderken bile ışığın yol göstersin
Kayıp gemilere
Gözlerin gökyüzünü aydınlığa bürüsün
Ve sen ölsen bile bir gün
Namın yürüsün

02 Eylül 2016, 23:24	#1
buse Senior Member Üyelik tarihi: 06 Şubat 2015 Mesajlar: 7,475	Namın Yürüsün Şiiri Namın Yürüsün Şiiri Şair: İbrahim Sadri Okunma: 319 Bu şiir tam bir aşk şiiri diyorsan tıkla! Hüzünlü bir kış günü başladı yolculuğum Çocukluğum yıkık kentlerde Ve asma kaya bahçeli ahşap evlerde geçti Okuma yazmayı öğrendiğim Gazetelerdeki terör sayfaları Ve haliç tersanelerinde korsanlar Evden çıkarken vedalaşırdı Babalar ve evlatlar Her sokağın başında Anaların isyanı dururdu Ve günler kısa geceler uzun olurdu Bir kurşun bir liraya Ve bir hayat bir kurşuna malolur Benim doğduğum yerlerde insanlar Can evinden vurulurdu Sen sarayburnunun dimdik delikanlısı Yavuz zırhlısında deniz piyade eri Yetmişikiye dört çakı gibi asker Arkadaşının kaza kurşunu izini sırtında taşıyan Ve bıraktığı sevgiliyi döndüğünde bulamayan Yakar mı bizi bu sevda Bir aşk bir delikanlıyı bozar mı Hadi kalk eski günlerde olduğu gibi Karanlığa yine ışık yak Arka bahçelerdeki mahalle kavgalarında Kaşına sapan taşı geldiğinden beri Hani kanına kanımı sürdüğüm O günden beri Can dostum ve kan dostum İster kalbine gömdüğün sevdanın aşkına İster Allah'ın aşkına kalk Bir ışık yak, bir kor düşür yüreğimize Savaşmak ne güzel bir şey uğrunda Ve yeniden yeniden aşık olmak Unutmadık o günleri Sevdamız yüreğimizde gizli kalır Ve mahallenin aşık olmak ayıp sayılırdı Bir kıza aşık olmak Bir de parkayı çıkarmak haramdı Ve dünya dedikleri şey yalandı Paranın geçmediği günler vardı gençliğimizde Ve namerdin yıkamadığı mertliğimiz Silah çekmek ve tespih sallamak değildi delikanlılık Tespihi çekmek ve silahı saklamaktı Yazık gün geldi nasıl da azaldık Sonra üç kuruşa satılan arkadaşlıklar ve aşklar Artık bizim işimiz değildi Ah sarayburunun dik ve yetik delikanlısı Ne geçmişten yükselen ağıtlar anlıyor seni Ne de geleceğe satılan aşklar Gidiyorsun belki Sana kal diyemem giderken Sevmek kadar ölmek de kader Ama giderken bile ışığın yol göstersin Kayıp gemilere Gözlerin gökyüzünü aydınlığa bürüsün Ve sen ölsen bile bir gün Namın yürüsün

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)