buse

Dünya Bir Av Evi Şiiri

Şair: Mevlana
Okunma: 278
Bu şiir tam bir aşk şiiri diyorsan tıkla!

Bu öyle tuhaf bir ateş ki bir an bile sabrı, kararı yok. Nasıl olabilir ki hem sevgilinin yanında alevlenmiş, hem sevgilinin yanında değil.
Şekil nasıl ayak direyebilir ki sebatı yok. Öz nasıl elden tutabilir, nasıl yardım ader ki görünmez.
Dünya bir av yeri, yaratıkların hepsi de bir av. Fakat avlananların beyinden, bir eserden başka hiçbir şey belirmiyor.
Her yanda yükler var, denkler var, her yanda biz beyiz, uluyuz diyenler var; fakat asıl beyin konağında ne yük var, ne denk.
Ey can, elini çek de yüzünün rengi görünsün.Çünkü şu görünenlerin hepsi de ancak köpük, ancak şekil, ancak resim.
Nerde toz koparsa orda bir ordu vardır.Çünkü izsiz, dumansız ateş olmaz.
Sen eri tozdan anla, ne biçim erdir, tozundan anla; toz içinde insanı aramaya bak, tozda iş yok.
A bahtı kutlu, sen arar istersen, rahmetine sayı olmayan arayacı da seni arar ister.
Seni sel alıp götürürse anlarsın ki onun yolunda halkın ihtiyarı var gibi görünür amma gerçekte ihtiyar denen şey yoktur.
Yokluk aleminde az söz söylemeye ahdettim amma dikensiz gülü kim görmüş?
Kardeş, tanık ol, biz bu gülün dikeniyiz; bu çeşit diken olmakla da övünülür, arlanılmaz bundan.