eg24

Okul Öncesi eğitimi için ilk kez okula başlayanlar ile 1’inci sınıf öğrencileri, uyum sağlamak okul sıralarıyla tanışacak. Konu uyum olunca birçok miniğin maruz kaldığı Okul Fobisi akıllara geliyor. Uzman Psikolog Aynur Sayım okul fobisini, belirtilerini anlattı…

Okul fobisini, çocuğun okula gitmeye karşı korku duyması, okul zamanına doğru yoğun kaygı ve panik belirtileri göstermesi şeklinde tanımlayan NP Etiler Polikliniği Uzman Psikologu Aynur Sayım, korku yaşayan çocuklarda okul saatinin yaklaşmasıyla karın ağrısı, baş ağrısı, mide bulantısı gibi somatik şikayetlerin olduğunu, ağlama, bağırma, hırçınlık, öfke nöbetleri, hatta kaygı arttıkça kusma agresivitenin görülebileceğini kaydediyor. Psikolog Sayım, okul saatinin geçmesiyle belirtilerin de kaybolduğunu belirtiyor.

Okul fobisinin anaokulu ve ilkokula yeni başlayan çocuklarda daha çok ayrılma anksiyetesi şeklin görüldüğünü ifade eden Sayım, çocuğun; anne, baba veya bakım veren kişiden bu dönemde ayrılmak istemediğine dikkat çekiyor. Bağlanmanın özellikle bağımlı yetiştirilen çocuklarda görüldüğüne vurgu yapan Sayım, aşırı koruyucu ebeveynlerin bu davranışlarıyla çocuğuna aslında zara verdiğini, çocuğun bireyselleşmesini engellediğini ve öz güven kazanımını engellediğini belirtiyor, yalnız kalan çocuğun nasıl davranacağını bilemediği için de korktuğunu kaydediyor.

Uzman Psikolog Aynur Sayım;

“Çocuk belli alanlarda yetersizlik yaşıyorsa, zor öğreniyorsa, kendine güveni azsa, uyum sorunları yaşar. Aile içi iletişim sorunları; boşanma, kardeşin evde kalması, kardeş kıskançlığı, ailede ölüm, kaza, hastalık gibi nedenlerde okul reddine sebep olabilir.

ÇOCUĞUNUZA OKULU SEVDİREBİLİRSİNİZ
Bu duruma, ailenin baskısı da eklenirse, çocuk zorlanır, yargılanırsa, anksiyetesi artar, panik içine girer ve okul reddi, okul fobisine dönüşebilir. Sebep olarak öğretmenden korktuğunu, arkadaşlarıyla anlaşamadığını söyleyebilir, bazen sınıftan çıkma, okuldan kaçma görülebilir.


Okul fobisi yaşayan çocuklarda, iştahsızlık, uyku düzensizliği, huzursuzluk, alınganlık, sinirlilik, utangaçlık, içe kapanım, okul etkinliklerine ilgisizlik görülebilir. Okula gitmediği sürece, okula başlama güçleşir. Ailenin ”Bir süre bekleyelim, geçer belki” yaklaşımı yanlıştır. Sorun daha da büyür.

Korkutma, tehdit, şiddet, yargılama kullanılmamalıdır.

Çocuk, onu rahatsız eden bir duruma karşı duygusal bir tepki vermektedir. Bunu fark edip, onu anlamaya çalışmak en doğru yaklaşımdır. Çocukla empati kurmak, onu anlamaya çalışmak gerekir.

Okul reddine hangi durum ve duygunun neden olduğunu bulup, bu sorunun çözülmesi için çalışılmalıdır. Bunun için aile bir psikiyatri merkezinden yardım almalıdır. Psikiyatrik yaklaşım ve psikoterapi birlikte götürülmelidir. Ailenin, çocuğun okula devamıyla ilgili kararlı olması gereklidir. Fakat çocuğa, bu sorunun tüm aileyi ilgilendirdiği, sadece çocuğun sorunu olmadığı hissettirilmelidir.

Öğretmen ve ailenin sıkı işbirliği içinde olması gereklidir. Öğretmenin güven verici ve zorlayıcı olmayan tarzı önemlidir.”