Sevgi ve pişmanlık

[buse]

Bana o gün mesajda ''seni seviyorum'' diye yazmasaydın, şimdi aklım karışmayacaktı. Öyle büyük bir hatasın ki benim için, öyle yanlışsın ki... Face listendeki o yaşlı kadın, sınıfımızda beni rahatsız eden çocukla bir anda samimi olman ve onun bana söylediği o çirkin sözleri sana anlattığım halde onu listenden silmemen, sana ''arkadaş kalalım'' dediğimde ısrar etmemen, annemle ilgili yaptığın o konuşma... İşte bunlar sana olan sevgimi bitirdi. Bu nedenle seni face'ten sildim. Bu nedenle ''arkadaş kalalım'' dedim. Hatta bunu söylemeden silmeliydim seni hayatımdan. Öyle kötü yönlerin var ki... Herşeyden vazgeçtim, beni yurtdışındayken bir kere bile merak etmedin ki! Aradın mı, hayır! Mesaj yazdın mı, hayır! Face'te gördün beni, konuştun mu, hayır! Sen mi beni seviyorsun? Sene başından beri gözlerimin içine bakarken, benim sana ''arkadaş kalalım'' diye konuşmam mı seni bu kadar değiştirdi? Tabiiki hayır! Ne kadar yanlış tanımışım seni. Ne siyasi yönün, ne maddi durumun, ne de hayatının zor olması benim umrumdaydı biliyor musun? Seninle her koşulda olacaktım. Çünkü seni sevdim ben. Fakat ''ailen bana araba alır mı'' diye soran sendin. Zaten o soruyu sorman benim için büyük bir hayal kırıklığıydı. Senin amacını ortaya koydu o soru. Sevmemişsin beni, amacın farklıymış cevap bu işte! Ayrıca ben sana ''arkadaş kalalım'' dediğimde bana nedenini sormadın. Öylece bıraktın. Sonra bana yine özlediğini yazdın. Sonra konuşmadık hiç. Bundan sonra sen hiçbir şekilde yoksun benim için. Sen bana o mesajı göndermedin ve ben seni hiç sevmedim. Ben böyle kabul ettim. Şimdi gel de değiştir herşeyi.. Pişmanım, hiç yaşanmamalıydı o konuşma... Duygularım konusundaki ısrarınla neyi kanıtlamak istedin? Ne istedin benden? Ne kadar iyi niyetliydim sana karşı. Nefret ediyorum senden! Pişmanım herşey için...