Kadılık yaptığı sırada Nasreddin Hoca'ya bir adam gelip başından geçen bir olayı anlatmış. Giderken sormuş :
- "Haklı değil miyim Hocam ?"
- "Haklısın," demiş Hoca.
Biraz sonra başka biri gelmiş, aynı olayı kendi yorumuna göre anlatmış. Sonra sormuş:
- "Haklı değil miyim Hocam ?"
Ona da :
- "Haklısın," demiş Hoca.
Adam gittikten sonra karısı içerden seslenmiş :
- "Efendi ikisine de haklısın dedin, birisi haksız olmalı değil mi ?" dediğinde;
- "Sen de haklısın Hanım" demiş Hoca.

Günün birinde Hoca bir köye gitmiş. Akşam olmuş. Hoca'yı köy odasına almışlar. Hiç kimse de bir ikramda bulunmamış. Hoca iyice acıkmış. Karnı açlıktan zil çalmaktaymış.
O sıra birisi sormuş:
" Hocam, insan neden esner ? "
Hoca:
" Vallahi ya açlıktan ya da uykusuzluktan" demiş.
O sıra Hoca esnemiş. Esnemesinin ardından karnını tutarak:
" Ama benim uykum yok!" demiş.