Adanalı Cemal, Kayserili Kemal ve Temel bu üç arkadaş Boğaz Köprüsü'nde tamir yapıyorlarmış ve karıları da bunlara yemeleri için
bir şeyler hazırlıyormuş. Ama hep aynı şeyler. Kayserili yemek torbasını açıyor pastırmalı ekmek. Adanalı açıyor köfte ekmek.
Temel açıyor ekmek arası hamsi. Bu hep böyle devam ediyormuş. Neyse günlerden bir gün bunların canına tak etmiş ve demişler
yine aynı şeyleri hazırladılarsa kendimizi köprüden atalım. Adanalı bakmış ekmeğe köfteli hiç düşünmeden atlamış aşağıya , Kayserilinin ki de
pastırmalı, oda atlamış aşağı. Temel bakmış hamsili, o da dayanamamış ve atlamış. Bunların evlerinde de ağıt yakılıyormuş.
Adanalının karısı:
- Vah zavallı kocacığım köfte ekmeği ne çok severdi hep kendi ellerimle hazırlardım.
Kayserili:
- Vah zavallı kocacığım pastırmalı ekmeği ne çok severdi hep kendi ellerimle hazırlardım.
Karadenizli ise
- Vah zavallı kocacığım hamsi+ekmeği ne çok severdi her sabah kalkıp kendi hazırlardı.

Temel Ramazan da oruç tutmadığı halde sahura kalkıp tıka basa karnını doyururmuş. Karısı:
-Uyy, madem oruç tutmaysun gece kalkup oruç tutanlarun rızkını yemesen olmaz mi? Deyince:
-Fadime, oruç tutmayisam günahkar olayirum. Sahurda kalkmayip da büsbütün gavur mu olayım da!