Parafili Nedir?

[eg24]

Cinsel davranışlar; kurallar ve normlar çerçevesinde düzenlenmiştir. Bu snrların dışında kalan ve norm dışı bir grup cinsel davranışa "parafililer" denmektedir.

Uz.Psk. Esra Akpınarlı

Parafililer, cinsel uyarılmanın sıra dışı bir fantazi ya da davranışa bağlı olduğu bir grup bozukluktur.

Parafilisi olan bireylerde, cinsel uyarılma ya da orgazma ulaşmak için, kişinin gerçekte ya da hayalinde, olağan dışı ya da toplum tarafından onaylanmayan bir uyarıcıya "obsesif " tarzda "bağımlılık " göstermesi ya da tekrarlayıcı şekilde cevap vermesi şeklinde tanımlanmaktadır.

Parafilik davranış, gizlenir, sıkıntıya neden olur, partnerle "bir kişi " olarak ilişkiyi içermez, genellikle partneri tümüyle dışarıda bırakır ya da ona zarar verir. Bir kaynakta, 100'den fazla parafili tanımlanmıştır. Bir sınıflandırmaya göre parafililer 6 grupta toplanmaktadır.

Bunlar; Kurban (mazoşizm, sadizm, vb.), Avcı (biastofili, kleptofili, vb.), Fetiş (koprofili, ürofili, vb), Nitelik (zoofili, nekrofili, vb.), Baştan Çıkarma (göstermecilik, voyörizm vb) olarak sınıflandırılırlar.

Parafililerin bazılarında parafilik davranışın doğrudan bir mağduru vardır.

Örneğin insan harici bir nesneye odaklanan fetişizmde mağdur yokken, pedofilide br mağdur söz konusudur. Klinik pratikte ve toplumsal açıdan parafilide bir mağdurun olup olmaması farklılık gösterir. Parafililer tanımlanırken bu farklılık da değerlendirilmiştir;

Pedofili, en az 6 aylık süre boyunca, kişinin ergenlik dönemine girmemiş bir çocukla ya da çocuklarla cinsel etkinlikte bulunma ile ilgili yoğun, cinsel yönden uyarıcı fantezilerinin, cinsel dürtülerinin ya da davranışlarının yineleyici bir biçimde ortaya çıkması şeklinde tanımlanmıştır. Pedofili tanısı konulabilmesi için kişinin en az 16 yaşında olması ve partnerinden en az 5 yaş büyük olması gerekmektedir.

Pedofiliklerin bazıları kızlara (genellikle 8-10 yaşları arası), bazıları erkeklere, (biraz daha büyük yaşlardaki) bazıları ise her iki cinsiyete de eğilim göstermektedirler. Sadece çocuklara eğilim gösterenler gibi, yetişkinlere de ilgi duyanları vardır. Pedofiliklerin bazıları sadece kendi çocuklarına ya da akrabalarına yönelirken; diğerleri, ailesi dışındakilere eğilim göstermektedir.

Pedofilik eylemler farklı boyutlarda sergilenebilir. Çocuğu soyma, genital organlarını gösterme,karşısında mastürbasyon yapma, okşama ile sınırlı kalabileceği gibi, zor kullanarak oral seks, penis ya da başka nesnelerle vajinal ya da anal penetrasyon da söz konusu olabilir. Çocuğu açıklamaması için tehdit edebilir.

Pedofili genellikle ergenlik dönemimnde başlar ancak bazıları orta yaşlara kadar çocuklara ilgi duymadıklarını ifade ederler. Stres dönemlerinde, pedofilik davranış sıklığı artmaktadır. Birçok olguda bozukluk güçlü kompulsif unsurlar içeren son derece kronik bir durumdur.

Parafililer, Anti Sosyal Kişilik Bozukluğu olan hastalarda, genel nüfusa oranla daha sık görülür ve cinsel suçların nedenini oluşturabilir. Nadir görülen bozukluklar olmalarına karşın parafilik eylemlerin ısrarlı, yineleyici niteliği nedeniyle toplumun büyük bir kesimi bu tür eylemlere maruz kalmaktadır. Belki de yasal kovuşturmaya daha çok uğradığı ve sınırları daha net çizildiği için, pedofili, parafililer arasında en sık görülenidir. 18 yaşından küçük çocukların %10-20'si cinsel saldırıya uğramaktadır.

Sadomazokizm dışındaki parafililer, genellikle erkeklerde görülen bozukluklardır. 15-25 yaşları arasında en yoğun şekilde ortaya çıkmakta, yaşın ilerlemesiyle giderek azalmaktadır.

Mental retardasyonlarda, obsesif kompulsif bozuklukta, organik mental sendromlarda ve psikotik bozukluklarda da, parafilik davranışlar ortaya çıkabilir. Parafililerin tedavisi, hasta ve terapist için güçlükler içerir.

Septomun yani parafilinin hasta için doyum verici olması ve çoğu hastada sınırda kişilik organizasyonuna bağlı başka semptomların olması tedaviyi güçleştirir. Bu nedenle, daha çok tercih edilen tedavi yöntemi; psikoanaliz ya da içgörü yönelimli psikoterapidir. Bu yaklaşımlar, hastaya, parafilinin oluşumunda etkili olan dinamikleri kavrama olanağını verir. Bu yöntemlerle hasta özellikle, kendisini bu dürtüsel davranışa yönelten öznel sebebini/durumunu (örn. reddedilme) birden fark edebilir (iç görü kazanma).

Psikoterapi, benlik saygısını yeniden kazanmasına, sosyal becerilerini geliştirmesine, cinsel doyum için uygun yöntemler bulmasına olanak verir. Grup terapisi de bu konuda destekleyici ve yarar sağlayıcı olabilir.