buse

30 yaşındaki genç adam, 20 yaşındaki o çok güzel kıza her şeyini verdiği halde, neden terk edildiğini soruyordu bana...
Kar fırtınasının olduğu gün, kimselerin evden çıkmadığı gün, hani benim Karda Mahsur'u yazdığım gün, sevgilisini 80 kilometre uzaktaki şehirden alıp, evine bırakmıştı...
O tipide kızı bırakıp eve döndüğünde, bir tek telefon beklemişti...
Hani, "Eve varabildin mi" gibisinden...
O telefon bile gelmemişti sevgiliden...
Yanıyor, yanıyor ona yanıyordu, pürolu, havalı, yakışıklı ve paralı genç adam...





Neden çoğu zaman, vurdumduymaz, utanmaz, arlanmaz, rezil ve hain adamlar kadınların gözdesi oluyorlardı da, onun gibiler terk ediliyordu?..
Sorusu buydu ve bu sorunun cevabını alabileceğinden kuşkuluydu...
Oysa, konuşmasının içindeki en can alıcı ipucunu zaten vermişti genç adam...
20 yaşındaki genç kız 'Babasız Kadınlar' dandı...
Çocukken annesiyle babası boşanmışlardı...
Esasen babasız büyümüştü genç kız...
Babasız büyüdüğünden erkek sevgisini ve ilgisini herkesten çok isterdi...
Erkeğin kollamasını daha çok isterdi... Ama çok gençti ve çok güzeldi...
Hayata daha yeni başlıyor ve bütün hayatın bundan böyle, önüne serileceğini düşünüyordu...
Müthiş ilgilere, bitmez tükenmez hayranlıklara, yakışıklılardan yakışıklılara, renkli dünyaların gökkuşağındaki bütün renklerini tatmak istiyordu...
Onun için seçenekler sınırsız, hayat çok vaatkardı...
Karşısındaki erkek ne kadar mükemmel olursa olsun, onun daha görmeyi planladığı ne mükemmel erkekler vardı...
Başka mükemmelleri görmediği için, karşısındaki ona henüz mükemmel gelmiyordu...
Daha fethetmek istediği sonsuz dünyalar, müthiş erkekler vardı...




O bir 'Babasız Kadın'dı...
Babadan yana acı çekmişti...
Genç dostum bilmiyordu ki, 'Babasız Kadınlar'da varolan baba idolleri, halen kendi babalarıdır...
Annelerine ya da kendilerine acı çektirmiş olan o baba idolü, Babasız Kadınlar'ın bilinçaltında yatmaya devam etmektedir...
Erkekten gelen o acıya, o bilinç hep aynı şekilde şartlanmaktadır...
Onu çok fazla düşünen, hep el üstünde tutan bir erkek, şartlanma refleksini bozmaktadır...
Bir erkeğin böyle davranması, önceleri çok hoşuna gitse de, şartlanma refleksini bozduğundan, hep bir yerlerde bir yanlış aramaktadır...
Erkekten yana acıya şartlandığından, tatlıyı hep yaşayamamakta, karşıdan bir şey göremedi mi, kendi canını da acıtacak hareketler yapmaktadır...
'Babasız Kadınlar' çoğu zaman babaları gibi erkeklere aşık olurlar...
Onlardan acı çekerler... Bir zamanlar çekerek şartlandıkları acıyı çağırırlar...
Vurdumduymaz, hain ya da arlanmaz adamlara aşık olabilirler...
Pavlov'un şartlı refleksi bilinçaltından burada devreye girer...
Aşk ve sevgi özlem olurken, acı ve hüzün gerçek olur...
'Babasız Kadınlar'ın da diğer kadınlar, aslında tüm insanlar gibi, geçmişlerinin yüklerinden kurtulmaları, sanıldığı kadar kolay değildir...
Müthiş bir çaba, bilinçli bir çalışma gerektirir...
Genç dostumun, çabaları takdirliktir...
Ama takdir aşka yetmemektedir...
Genç kız onu kaybetmelidir!.. Maalesef, babasını kaybettiği gibi kaybetmelidir...
O zaman, belki şartlanma refleksi çalışmaya başlayacak, belki o erkeği yeniden kazanmak için uğraşacaktır...
Ama biliyorum ki, o zaman vakit çok geç olacaktır...
Çünkü erkeği kaybetmesi için erkeğin kayıtsız kalması gerekir...
Oysa bir erkek kayıtsız olduğu kadına karşı, kayıtlıymış gibi davranabilir...
Ama bir erkek, kayıtsız kaldığı eski aşkına bir daha asla aşık olmaz...