buse

Kadınların EN Gerçek Yüzü / Ayşe Hasan
Farkında mısınız, kadınlar-erkekler konusunda genellemeler yapılırken illa bir istisnai gruptan bahsedilir. Düşünsenize kadınlar hakkında eleştiriler sıralamaya başlamadan önce % 5-10 istisna vardır dersiniz, böylelikle kadınların epeyce bir kısmı o %5-10’luk gruba girmenin iç rahatlığıyla “başka” kadınların ne kadar kötü olabileceği hakkındaki “tespit”lerinizi okur. Sorun aslında bir azınlığın bu kriterlere uymamasıyla açıklanamaz. Genellemelerin açmazı budur: mutlaka şu veya bu kısmı birilerine uymaz.

Haklısınız, kadınların çoğu ( bu da genelleme oluyor galiba) erkekler ve ilişkiler konusunda -en hafif tabiriyle- yapmacık. Böyle sosyalleşiyoruz biz, erkeğin “gücü”nden güç almak zorundayız sanki, onun parasını, çevresini kullanmak çok doğal karşılanıyor.

Yok eğer kendi ayaklarınız üzerinde durabiliyorsanız kadın olarak pek de mutlu olabileceğiniz söylemek zor. “İnsan” olarak mutlu olabilirsiniz belki ama ya kadın olarak? Söyler misiniz, kaç tane erkek “kulaktan dolma siyasi görüşlere sahip olmak” yerine bilen, okuyan, düşünen kadınlarla birlikte olabiliyor?

Böyle kadınlar olmadığından değil, sadece hayatı boyunca erkeğin kadından “daha fazla” olması gerektiğine inandırılan erkekler, o saydığınız yapmacık özelliklerin ötesinde bir kadın gördükleri anda arkalarına bile bakmadan kaçıyorlar. O zaman pek okumayı sevmeyen kadınların karşısında yarım-yamalak bilgileriyle övünme ihtimalleri kalmıyor.

Eğer sadece kafanız çalışıyorsa neyse, o zaman yine biraz kabullenilebilir tabii(!) Ama bir de güzelseniz, ne bileyim yemek yapıyorsanız, sevişmeye bayılıyorsanız, nerde, nasıl davranacağınızı biliyorsanız geçmiş olsun. Erkekler hem isteyip hem kaçmaya çalışıyorlar.

Şu kadarını söyleyebilirim ki erkekler hayal ettikleri kadının çok altında birisiyle birlikte olmayı tercih ediyorlar. Çok güzel değilse iyi, başka erkekler bakmaz, aldatma ihtimali de daha azdır, erkek nasılsa başka güzel kadınlara bakabilir, ne de olsa onun böyle bir hakkı var(!) Akıllı değilse daha da iyi, erkek istediği konuda ahkam keser ve kadın da onun ne kadar akıllı ve bilgili olduğunu düşünüp ona hayran olur. Başka kadınlarla arkadaş olmaması da iyi bir özellik, sadece adama bağlı kalır. Adam, kadının ne kadar da kendisine bağımlı ve sıkıcı olduğunu gönül rahatlığıyla savunarak arkadaşlarına dert yanabilir. E, en güzeli, böyle bir kadını kim ister? Öyleyse gelsin adamımız için ölüp bittiği varsayılan diğer kadınlar...

Ha tabi bir de şu güzel kadınların dost olamayacağı varsayımı var ya. Tüm eleştirilerin içinde bana en inanılmaz gelen buydu. Bunun hiçbir dayanağı yok, güzel kadınlar da yakışıklı erkekler gibi birbirleriyle arkadaş olabilirler. Olamayanlar %5-10’luk bir gruptur herhalde(!) Güzellik-çirkinlik insanın kendi çabasıyla yarattığı, dolayısıyla da övünebileceği bir şey değildir. (Estetik operasyonları hariç tutuyorum) Yani bir kadın için güzel olmak iyidir ama arkadaşının güzel olmasında da hiç sakınca yoktur.

Neden kadınlar arasında böyle öldürücü bir rekabet olduğuna inanmalı? Şu yanındaki güzel dişiye bakılmasını sindirme meselesine gelince, söyler misiniz yanındaki yakışıklı erkeğe bakılmasını keyifle karşılayacak kaç tane erkek vardır? Sanırım erkekler de bu konuda kadınlardan farklı değildir.

Son söz: kadınların gerçekten kötü yanları var, haklısınız. Ama bu sadece kadınlardan kaynaklanmıyor bence. Üstelik yazınızı bir de “kadın” yerine “erkek” koyarak okursanız, aynı eleştirilerin erkekler için de dile getirilebildiğini göreceksiniz sanırım.