eg24

Hiç unutmam,Kasım ayıydı.Yağmur yağıyordu İstanbul’a. Oysa ki benim küçük dünyama güneş daha yeni yeni doğuyordu. Sen giriyordun hayatıma.. Yıllar sonra bende derin izler,derin yaralar bırakacağını aklımdan bile geçirmediğim sen .. Yıllar boyunca özleyeceğim , bekleyeceğim ve bana yaptığın her şeye rağmen seveceğim sen ..
İlk kez buluşacaktık.Heyecanlıydım.İlk defa beni benden alan gözlerine , hayranı olduğum sesine ve nefesimi kesen nefesine bu kadar yakın olacaktım. En güzel kıyafetlerimi giydim. En sevdiğim parfümü sıktım. Buluşacağımız saatten 45 dakika önce oradaydım. Nasıl unuturum dizlerimin o tatlı,heyecanlı titreyişini ? İstanbul’a ise hala yağmur yağıyordu ..
Dilekolay 3 sene .. Tam 3 senemiz geçti birlikte. O yağmurlu günün üzerinden tam 3 sene … Mutluyduk,herşeye rağmen. Yaşadığımız her zorluk bizi daha da bağladı birbirimize. Her zorluğunda üstesinden gelmeyi başardık elele. Biz bir bütün olmuştuk.. Ve İstanbul’a hala yağmur yağıyordu…
Bir gün , buluşmak istedin. Ben her zaman ki gibi koşa koşa geldim yanına . Hiç bir neden yokken ortada , sarıldın .. Ve beni kahreden o iki kelimeyi fısıldadın kulağıma ;
” Ayrılmak İstiyorum” …
Öylece kalmıştım. Aslında hissediyordum ama korkuyordum hislerimi dillendirmeye . Ben boş gözlerle yüzüne bakıp geçerli bi neden , bi sebep ararken bu ayrılığa, sen çoktan o sıradan ayrılık cümlelerini arka arkaya sıralamış , sonuna da küçük bir “elveda” sığdırmış , arkana bakmadan gidiyordun .. Benim yine dizlerim titriyordu . Bu sefer gelişine değil , gidişine … Sen bir kez olsun bile arkana bakmadan , hiç aldırmadan bıraktığın yıkıntıya arkadaşlarının yanına giderken anlamıştım gerçeği…

Evet sevgilim ;

Yağmurlu bir günde sevmiştim seni. Ama sen yağmuru bile benden daha çok sevdin …

O günden sonra İstanbul’a hiç yağmur yağmadı …