buse

Güneşli bir sonbahar günü, etrafta yerlere dökülmüş sarı yapraklar dağılmış, hafif bir esinti ile yerleri değişiyor birkaçının. Yerde oluşmuş küçük bir su birikintisinin yanından geçerken yaşlı kadın sendeler ve suya basar, ayakkabısı su içinde kalır. Hemen ötesinde ki parka gider ve oturacak bir yer bulup hemen oturur. Çantasından işlenmiş mendilini çıkarır ve kıyamasa da onunla ayakkabısını siler. Mendilini cebine koyar ve sonra dikkatle etrafına bakınır. Akşam üzeridir ve hiç kimse yoktur parkta. Yaşlı kadın biraz daha bekledikten sonra yoluna koyulur. Dalgın dalgın giderken yolda, gül kokusu alır bir yerden. O yöne doğru çevirir kafasını ve çiçekci dükkanı olduğunu görür. Dükkana gider ve bir tane kırmızı gül alır. Yine dalgındır ama yolda yürürken bu defa güle bakıyordur. İçini geçirir bir an. Etrafta oynayan bir kaç çocuk görür, gülümser sessizce. Daha sonra bir evin bahçesinde iki sevgili görür, yine iç geçirir bu defa oldukça hüzünlüdür nedense. Güle çevirir gözlerini , zaten yolu da azalmıştı. Sonunda gelmişti, kapıyı yavaşça açar ve narin ve yaşlı bedeniyle içeri geçer. Etrafta ki çiçeklerin kokusunu içine çekerek yavaşça ilerler. Etrafta kimsecikler yoktur. Bir kaç adım kalmıştır ve artık gelmişti sevdiğinin yanına. Oturdu soğuk taşa ve izledi biraz onu. Sonra elinde ki gülü özenle onun üstüne bıraktı. Bir iki damla gözyaşı süzüldü beyaz teninden, sevdiğinin toprağına karıştı. Yağmur çiselemeye başlar o anda. Gözyaşlarının izi yoktur yüzünde artık. Sadece yağmurun sesi vardır etrafta. Biraz daha oturur yağmurun altında. Sevdiğine bir kaç söz söyler hep söylediği gibi: Sen nasıl beni orda bekliyorsan ben de sana ulaşacağım günü bekliyorum. Seni seviyorum sevgilim... Geldiği gibi aynı yoldan yağmurun ona eşlik etmesiyle birlikte evine doğru gider.
Yağmur sevdiğidir, mezarlığa her gelişinde her gül koyuşunda sevdiği ona eşlik eder. Ben de seni bekliyorum ve seni özlüyorum der gibi yanında olduğunu hissettirir yaşlı kadına. Şu kainatta Aşkı engelleyebilecek hiç bir şey yoktur.