Sonbahar mevsiminde ki ağaçlar gibi
Yapraklarımı döküyorum teker teker,
Sararmış hepsi, oysa ki gövdem onlardan beter
Susuz hayatımda sessiz haykırışlarımla
Yaşamaya çalistim yıllarca
Tutundum var gücümle, savaştım her şeyle
Gözlerimden yaşlar bile akmıyordu artık
Susuzluk köklerime kadar işlemişti
Haykırışlarım hıçkırıklarıma karışarak
Nefes almaya çalisiyordu var gücüyle bedenim
Kısa bir hayatın son günlerini yaşiyordum belki de,
Acı vermiyordu hiç bir şey, sessizlik kadar
Tereddüt etmiyordum yalnız kalmaktan
Sensizlikten korktuğum kadar
Umut ediyordum hala tüm yüreğimle
Saf kalbimin iyimserliğiyle...
Kısa bir an da olsa sadece benimle olabileceğini
Hayal etmek istiyordum rüyalarımda,
Oysa rüyalarım kabuslarla doluydu yıllarca
Gökyüzüne baktığımda yıldızları değil
Sadece Dolunay'ı görebiliyordum artık
Dolunay karanlıklara karıştığında,
Benim de hayatım karanlıklara alışıyordu
Yıldızların ışığı beni yaşama bağlayamıyordu çünkü,
Bir tek Dolunay'ım vardı senden arda kalan
Bir tek Dolunay'ım var yaşamam için savaşan
Sadece o bana gülümsüyor ve yüreğini açıyor artık
Eskiler geçmişte kalıyor zamanla
Bir zamanlar seni görünce sevinirken,
Şimdi sadece Dolunay'ı görünce gülümseyebiliyorum
Her şey değişebiliyor mu hayatta?
Aşklar bile mi?
Tek dileğim Dolunay'ım asla değişmesin,
Diğerleri gibi...