buse

Bu kadar kolay mıydı söylesene
Bırakıp gitmek, hem de hiçbir şey demeden
Yok diyordum içimden yapamazsın bensiz
Olamazsın, yaşayamazsın..
Oluyormuş hayatta bak “her şey”
Gün gelip olmaz dediklerin bile.
Acımıyor kalbim artık inan ki
Çünkü paramparça bir vaziyette.
Aldırmak isterdim kalbimi yerinden
Yaralarını sardırmak yeniden hayata başlamak…
Kolay değilmiş “her şey” bunu da öğrendim sayende
Çok şey öğrendim seninle yaşarken
Ya da bir hayal yaşadığımı sanırken…
Kayboluyorsun zamanın hırçın saatlerinde
Yıpranıyorsun fark etmeden gözyaşı nöbetlerinde
Hayatın sessizliği vuruyor seni bir yerden bir yere
Anlayamıyorsun neyin iyi neyin kötü olduğunu zamanla
Yaşıyorsun bir kuru ekmekle bir su fark etmiyor senin için
Anlamı olmuyor dünya nimetlerinin
Yapman gerekenleri sadece yaşamak için yapıyorsun artık
Kırık bir saz gibi aynı notaları çalıp duruyorsun hayatında
Aynı yerleri basıp geçiyor, aynı sözleri tekrarlıyor
Ve aynı aşkı yaşıyorsun başka kimselerle…
Ya ben, bu kadar yaşama, sensizliğe yenik düşecek biri miyim?
Öyle miydim?
Eskiden ne olduğumu bilsem de şimdi hiçbir şey bilmiyorum…
Sensizim, nedensizim bir de sevgisiz bir aşk perisiyim.