buse

En zor olanda sabahları ;
onun yokluguna uyanmak, bile bile uyanmak,uyandıgında aklında hiçbişe yokken birden onun gelmesi ve kalbinden giren sancının tüm vücudunu sarması,iliklerine kadar o sancıyı hissetmek,sanki o gün hiç bitmicekmiş gibi uyumak istersin hep uyumak hiç uyanmamak.
En zor olanda sabahları;
yataktan kalkmaya üşenirsin hem kalksan nolucakki o yokken çok sevdigin kahvaltı bile zehir olur.bogazından hiç bişe geçmiceni bile bile o masaya oturmak,onsuz oldugunu bile bile.
En zor olanda sabahları yeni bir güne yeniden onsuz uyanmak ve hergün oldugu gibi beklemek dakikaları sayarak beklemek,gelmicegini bile bile beklemek,akşam etmek ve yine acılarla uykuya dalmak yeni güne yeni sancılarla uyanacağını bile bile...