buse

Hatırlar mısın bizim orada bir adam vardı
Hep kapıyı çalar bir damla sevgi için yalvarırdı
Hep sana bakar sonra da üzülerek uzaklaşırdı
Bazen de pencereden bakardı

Sonsuz aşktı onun ki hiç bitmeyecek bir aşk
Şimdi ne oldu da dün aramadığın adamı bugün ararsın
Seviyorum de kal ya da üzgünüm de git buradan
Sensizliğe alıştım ben artık sen varken de ben kırgınım sensiz yıllara

Bendim o adam bir damla sevgi için yalvaran
İnanmıyorum beni sevmediğine inanmıyorum
Biliyorum sende beni seviyorsun
Bırak artık bu yalanları biliyorum bu yalanlara sende inanmıyorsun

Kalbimde bir umut bekler hep seni
Ta şuramda yanan bu ateş sönmez
Ruhum kaybolup gitti senin yollarında
Kimse yok senden başka gitme kal sensiz bu hayat geçmez

Kimsesiz bir çocuk gibi yalnızım
Gittin uzaklara beni bırakıp buralarda
Yüreğimde bir sancı bilmediğim bir yara
Sen yokken ben böyleyim hastayım yalnızlığında

Diyemedim aşkımı itiraf edemedim
Korktum belki olumsuz cevaplardan
Söyleyemedim gitme kal diyemedim
Gözlerine dalıp seviyorum diyemedim

Yokluğunda yanardım yalnızlığıma
Yokluğunla yaşardım bir yandan da seni arardım
Şimdi kalbimde bir ümit ismini sorar yağmurlardan
Şimdi ruhumda bir çocuk sorar seni rüzgârlardan

Uçurumun kenarında düşmekte olan bir kalp
Artık yaşamdan bıkmış aşktan yorgun çıkmış bir adam
Ne olduğunu bilmeyen rüzgâr eser gece yarısı masumca
Denizin o soğuk sularına kavuşmakta yaşam