Bendeki Sen
 

Gideceğini bile bile neden atıyorum kendimi bu çıkmazın içine? Sana,sana olan sevgime anlam veremezken kendime verdiğim anlamıda kaybettim sanırım ben.
Görünce seni karnımda,kalbimde uçuşmaya başlayan kelebeklerin, konuştuğumda içimin kıpırdamasının,başımı yastığıma her koyduğumda kalbimle başbaşa kaldığımda aklıma gelişinin sebebi ne sence?
Sanırım seninde verdiğin cevap aynı ve bunun başka bir adı yok şimdilik. Ama itiraf edemiyorum bunuyüreğime,korkularım var sorularım var, cevabını bulamadığım sorularım,ve bulamayacağım sorularım...
Gözümü kapayıp şöyle bir düşündüğümde çok şaşıorum kendime.Aşkı ben yaşamamışım heralde mantığım hep girmiş devreye. Maceraya atmamışım hiç yüreğimi,dört dörtlük insanları seçmişim kendime,zarar görmeyeceğime inandığım, hiçbir kusur bulamadığım kişileri aramışım kalbime. Ama sen? Sen neden farklı oldun bende bilmiorum. Sonunda alabileceğim darbeleri şimdiden görebiliorum ama nedense düşünmek istemiorum sonunda döküceğim gözyaşlarımı.
Uzun süredir tuttuğum gözyaşlarımın serbest kalmasına sen sebep olma. Yara açma kalbime,üzülmeyi,kırılmayı haketmeyen bu kalbimi lütfen üzme. Senden tek isteyebiliceğim bu ama güvenemem sana. Çünkü heran o masum kalbimi inciticek gibi davranışların,bir iyi bir kötü oluşun.
Canımın acımayacağını umarak merhaba diyorum kalbine.. Merhabaa kendimi bir maceranın içinde görerek merhaba....