buse

Nice sevgiler yeşerten yüreğimiz kimbilir kaç defa kırılmış ve yeniden biraraya gelebilmek için çaba sarfetmiştir. Yanlışlar doğruları götürür gibi acılar da sevgileri yok ediyor acımasızca. Hasret ise buna tuz biber ekiyor acının yanısıra. Aşk iki kişiliktir. Biri aşık diğeri sadece seviyorsa bu aşk değil yanılsamadır sadece. İnanmak istersiniz bir gün sever bir gün gözlerinize bakıp "seni seviyorum", der diyeceğini. Asla bunun olmayacağını bile bile gidersiniz peşinden. Tutunmak istersiniz bir dala veyahut. Tutunamazsınız dal sizi üstünüzden atar. İstemiyordur sizin yükünüzü çekmek. Hayatta bu kadar zorlu engeller varken niye bir de sizi taşısın ki? Hak verirsiniz başka yola sapar ve düşünürsünüz. Cidden aşktan başka bir şeyler yok mu dünyada, dersiniz. Çevrenize alıcı gözüyle bakar ve insanların hayat koşuşturmasında olduğunu görürsünüz. Kendinizi sorgular kendi hayatınıza bakarsınız. Geçmişi boşverip geleceğe baktığınızda dahi ele avuca sığan hiç bir şey yapmadığınızı anlarsınız. Sonrasında mı? Yapabileceğinizin en iyisini yapmaya başlamışsınızdır artık. En başta da belki defalarca arkadaşlarınıza dediğiniz bir kelimeyi kendinize diyeceksinizdir: Unut! Başkasına derken ne kadar ağızdan kolay çıkıyorsa da uygulamaya gelince herkes "Asla" , diye söyler. Kimse de başaramaz başlarda. Zaman geçer alabildiğine, unutanlar da vardır, unuttuğunu sananlar ya da içine atıp herkese unuttum onu, diyenler. Her insan kendi kaderini yaşıyorsa aşkını sevdasını unutup unutmamakta ona kalmıştır elbette. Öyle ki aşk unutulabilecek bir şey midir? Yaşayana, yaşatana ve yaşanana bağlıdır hepsi. Nice sevdalar gördüm, bazısı mutlu bazısı mutsuz. En acısı da kavuşamayanlarınkidir herhalde. Mutlusundur, ama uzaktasındır ve bunun mutsuzluğunu yaşarsın. Yine de aşık olmak güzel bir şey dersin kendi kendine. Aşık olmak, ölesiye sevmek ve gün gelip bu sevdayı kalbine gömüp sevdanı unutmak. Belki ilk ikisi güzeldir, sonuncusunu yaşayana ise yine de "hayat devam ediyor" , demek gerek...