Sensiz mehebbetim
 

Her sabah bir ümidle qalxıram,
sevdiyimi görmek ümidiyle.
Axşam olur puç olmuş ümidlerle
yatıram. Bezen özümü
axtarıram özgelerde, sahibsiz
dalğalar kimi bu limandan o
limana çırpılıram. Ele bir limana
çatıram ki ,ne özümü mene
unutdurur ne de ki sevdiyimi
mene unutdurur. Qelbimdeki
boşluğu doldurmağa gücü yeten
tek insansan.Özümü saxta
gülüşlerle bezeyen,üreyimi
ağladan birisen. Bu ürek bir tek
senin üçün döyünür. Heç kim ve
heçne sene olan sevgimi azalda
bilmez,seni menden ala bilmez.
Ancaq heçne menden aslı olan
bir şey deyil. Belke gün gelecek
seninle vaxtında ayrıldığım
üçün sevinecem, belke de eksine
ne vaxtsa peşman olacam.
Ancaq her zaman, her an
qelbimin derinliyindesen ve
ömrümün sonuna qeder de seni
orada her kesden gizlin
saxlayacam...