Bir Peri Masalı
 

Küçükken her gece dinlediğim bir masal vardı. Bir peri kızıyla bir gencin aşkını anlatırdı. Peri kızı dünyalar güzeli, her şeyi severdi. Mutluluk yüzünden okunur, sevgisi her yeri aydınlatırdı. Güller onun için açardı sanki, sadece ona verirdi güzel kokularını. Bir gülüşüyle gökyüzü şenlenirdi. Bir gün yine böyle mutluyken yolda bir gençle karşılaştı. Ona bakarak gülümsedi ve merhaba dedi. Genç, büyülenmiş gibiydi o an onu görünce. Bir süre konuştular ve çokca gülüştüler. Aylar geçti, her gün her gün böyle güzelce vakitlerini geçirdiler. Yine günlerden bir gün hava kararmış, gökyüzünü şimşekler aydınlatırken gök gürültüsü etrafa korkunç sesini yükseltirken peri kızının aşkını duyan yüce periler, onu cezalandırmaya gelmişler. Peri kızı çaresizce haykırmış gence. Genç uzaklarda duymamış sevdiğini. Peri kızı son nefesini verirken genç gelmiş yanına. Ne oldu demiş, ne yaptılar sana. Peri kızı gözlerinden akan yaşlarla birlikte, yaşanmaması gereken bir aşkın öyküsü burada bitiyor, demiş. Ve gözleri kapanır kapanmaz vücudu küçük zerrecikler olup kaybolmuş. Gencin ellerinde peri kızının üzerinden düşen bir kolye kalmış. Genç, o gününün ardından yıllar boyunca peri kızını sevmiş. Ta ki ölünce ona kavuşup aşklarını sonsuza taşıyana dek.