buse

ah gülsüm
sana değen gözler dökülsün

ay gizemini yitirdi
göğün yüzü karardı
bak elinde bir avuç bulutcuk

derin bir geceden iniyor damlacıklar
yanaklarındaki gamze mi
krater mi
silme gülsüm silme
kızılcık dökme mendiline

göçleri kaldırdı yatağından kimsesizliğe
bu şehrin gözleri kuzguni
kaşlarının arası
acı kışlası

ah gülsüm
bu şehirde öyküler durup durup hep aynı yerden başlar
bu şehirde bulutların içinde göçler yağar
her adım da yangın
her adımda ölenler var

gözlerin gülsüm gözlerin
gözlerin dicle olsa ne yazar
yangına dönmeye görsün umut
okyanuslar yanar

ne desem boş gülsüm-ne desem boş
uçtu gitti adresler
bak etle tırnak arası
bıçak yarası

ne dost buldun yanında ne de kardeş
kalleş kanatların rüzgarında
çaktı kıvılcım
başladı ateş

yalnızlık dermansız bir derttir sırçanın tarihinde
bu şehir umudun sefaleti
bu şehir külün bekareti

ağlama
sen ağladıkça kanıyor göğsüm
sus
gülsüm sus

Müsade Özdemir