Bir ben kalırım bende...
 

Eskiciden çaldığım çocukluk misaliydi ...
sevmek ile nefes arası o ağacın altına bıraktığım bahar çicekleri...
pembe düşlere açamayacak kadar solgun bir hayatın kenarındayken..
sevdim bir anda olsa mevsimlerini güneşin..
hazırlamıştım oysa kendimi bu çaresizliğe tutmak vardı ya hayelleri..
Sahi, tutunsaydım rüyanın ellerine aynı havayı teneffüs edermiydi
ölüm benimle...
Say ki o gün ne sen ne de ben ağladım, say ki öyle bir gün hiç olmadı zaten
Say ki bilmiyorum hayatımın hangi zaman diliminde uykuma geleceğini.
Sayki şehirler uykuya dalar yine bir ben kalırım bende...