Sen yoksun kİ gün çingeneler gibi göçebeydi ufukta, çimenler üzerinde yuvarlandığımız gün, akarsulardı gittikçe kararan boşlukta; sularda yüzünden yayılan tatlı bir hüzün. göğe sessizce yükselen ay on dördündeydi; gece akasya dalında asılı gölgeydi, bahtiyar başlarımız aynı penceredeydi! hala o penceredeyim, lakin sular ölgün; sen yoksun ki, vefasız, sularda ay görünsün. |
Tüm Zamanlar GMT +4 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 09:09. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.9
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.