meltem

Günümüzde zenginlik, başarı ve popülerite en önemli değerler gibi gösterilse de aslında insanoğlu için en temel amaç her zaman mutluluk olmaktır. Yaşam onların yüreklerine yetişkinlerin para, güç gibi ‘değer’lerini sokana kadar çocuklar, mutlu olmaya programlı.
Çocukların mutlu olması için fazla şeye ihtiyaç yoktur. Ancak yıllar içinde mutluluk veren şeylerden uzaklaşma eğilimindedirler. Çocukların mutluluk ya da mutsuzluğu biyolojik, psikolojik, çevresel, toplumsal ve kültürel sayısız etkene bağlıdır.
Çocuklar da depresyona girer

Çoğu insan bir çocuğun mutsuz olabileceğine inanmaz. Böylece, depresyonu ayırt etme ve çocuğa yardım etme olanağı güçleşir. “Yediği önünde yemediği arkasında ne diye mutsuz ki?” önyargıları oluşur. Çocuklardaki depresyon, yaşamın en önemli gelişim dönemlerinde kazanılması gereken becerileri olumsuz etkiler. Erişkinin hayatındaki depresyondan daha ağır gelişim gösterir.
Bebeğin depresyonda olduğunu nasıl anlarız

Bebeklerde mutsuzluk çok nadir görülür. Mutsuzluğa yol açan en önemli neden, anne kaybıdır.
Meraklı gözlerle çevreye bakınma, etraftaki nesneleri tanımaya çalışma sağlıklı ve mutlu bir bebeğin en önemli özelliğidir. Bebeklerde mutsuzluğu gösteren en önemli belirti ise çevreye ilgisini yitirmesidir. Çünkü mutlu ve sağlıklı bir bebek sürekli çevresiyle ilgilenir, insanların da kendisiyle ilgilenmesinden mutlu olur. Sevincini gülerek, isteklerini ağlayarak dile getirir.
Depresyondaki bebek çevresine karşı donuktur ve ağlama ya da gülme gibi tepkileri azalmıştır. Ağladığında ise yatıştırmak normal bir bebeğe göre çok zordur.
Mutsuz bir bebeğin bir diğer özelliğiyse iştahsızlıktır. Ancak burada sözü edilen basit bir iştahsızlık durumu değil, yoğun bir beslenme sorunudur.


"Saflık ve coşku mutsuzlukla gizlenmiş gibidir"

Çocuğun mutsuz olduğu dönemde giderek yalnızlaşması beklenen bir durumdur. Mutsuz çocukların önemli özelliklerinden birisi kolay kızmaları, küsmeleri ve çeşitli davranış sorunları göstermeleridir. Mutsuz çocuğun içindeki saflık ve coşku mutsuzlukla gizlenmiş gibidir.
Oysa mutlu bir çocuk çok küçük bir şeyden bile hemen keyif alır. Çevresinde, anne baba ve kardeşlerinde geçici mutsuzluk gözleyen çocukların bu mutsuzluğu kaldırmak için çabaladıkları görülür. Mutsuz çocuklarsa başkalarının mutsuzluğuna duyarlılık gösterme ve mutsuzluğu kaldırma çabalarına yabancıdır. Mutlu bir çocuk yaşadığı bir olumsuzluğa üzüldüğünde çok çabuk avutulabilir.