meltem

Çocuğu gelişirken değişen rolüne ayak uydurmayan ve çocuğunun kendisine bağımlı olduğu fikrine kapılan anneler ilerleyen yıllarda büyük sorunlar yaşayabiliyor.
Uzman Psikolojik Danışman Nur Ağdelen anneleri şöyle uyardı: "Anne ya da babasını yalnız bırakmamak için evlenmeyen hatta üniversiteye gitmeyen çocuklar yaratmamak için zaman içinde annelik rolünüzün değiştiğini fark edin ve buna göre davranın. Çocuklarınızın size bağımlı olduğunu düşünürken aslında siz ona bağımlı olabilirsiniz, dikkat edin."
Çocuklar mı anneler mi bağımlı

Uzmanlar, çocuklarının kendilerine bağımlı olduğu fikrine kapılan annelere öncelikle çocuklarıyla ilgili algılarını gözden geçirmelerini önerdi. Geceleri annesinin yanında uyumak isteyen, annesinden ayrılmamak için okula gitmeyen, evlilik ya da farklı sebeplerle evden ayrılmayı reddeden kişilerle sık karşılaşıldığında genellikle bu kişilerin annelerinden ayrılmakta zorlandıklarının düşünüldüğüne dikkat çeken uzmanlara göre; burada bağımlı olan kim? "Çocuklar mı anneler mi" sorgusunun yapılmasında fayda var.
Nur Ağdelen, "Annelerin zaman içinde rollerinin değiştiğini fark etmeleri ve buna göre davranmaları önemli" dedi. Bebeği olan anneden okul çağında çocuğu olan bir anneye, sonra üniversiteye gidecek bir gencin annesine, ardından belki evlenecek ve kişiyi torun sahibi yapacak bir anneye dönüşüleceğini hatırlatan Ağdelen, annelere şu öneride bulundu: "Bu geçiş süreçlerinin her birinde annelik rolü de değişiyor. Bu nedenle siz de çocuğunuzun ihtiyaçlarına göre, ilk iki yılda onunla ten tene, sonraki yıllarda ona bir kol uzaklıkta, biraz daha büyüyünce onunla göz göze, daha sonra ise ruhunda, istediğinde ise yanında olun."
Anne kendisini unutuyor

Bebeğin anneye bağımlı olduğu iki yıllık süreçte, bir canlının yaşamının devamını sağlayabilecek kadar önemi olan bir rolde olmanın bazı annelere bunaltıcı gelirken, bazı anneler için yaşamın en önemli amacı haline geldiğine, hatta bazı annelerin bundan önce nasıl bir kadın olduklarını unutabildiklerine dikkat çeken Ağdelen, şunları söyledi: "Bu yüzden alıştıkları, kendilerini en becerikli hissettikleri role sarılarak yaşamlarını sürdürmek isteyebilirler. Bunu yaşamakta olan anneler için çocuklarının kendilerinden uzaklaşmasını desteklemek zorlaşabilir. Anne olmanın hissettirdiği yararlılık duygusuyla, kendilerini çocukları için yemekler yapmaya, onlar için işten ayrılmaya, kişisel ihtiyaçlarını tamamen rafa kaldırıp tüm dikkatini çocuklarının ihtiyaçlarına verebilirler. Bu tip annelerden en çok 'o yiyemez, ben yedireyim', 'hazırlanana kadar geç kalırız, ben giydireyim', 'gece yalnız kalmaktan korkar, benimle yatsın', 'derslerine yardımcı olursam daha başarılı olur' gibi sözler duyulur. İşte bu noktada annelerin kendilerine bunların hangisi bana, hangisi ona ait diye sorması gerekiyor."
Sizi yalnız bırakmamak için evlenmeyen çocuklar yaratmayın

Annenin korkuları, endişeleri ve isteklerinin açık bir şekilde ifade edilmese de, çocuklar tarafından hissedildiğini vurgulayan Ağdelen, şöyle devam etti: "Böyle durumlarda çocuğun ihtiyacıyla annenin ihtiyacı birbirine karışabilir. Çocuğun ihtiyacıymış gibi görünen durumlar, aslında annenin ihtiyacı olabilir. Örneğin, eşinin yurt dışına gitmesiyle yalnız uyumaktan korkan anne, çocuğunu yanına alarak endişesini hafifletebilir. Çocuklar böyle durumlarda anneden uzaklaşma konusunda ikilem yaşayabilir: Bir yandan gelişmek, bağımsızlaşmak isterken; diğer yandan geride bırakacakları üzgün, tedirgin annelerini düşünerek durmak isteyebilir. Çocuk annesini evde yalnız bırakmamak için okula gitmeyi reddedebilir, annesinin üzülmemesi için üniversiteyi başka bir şehirde okumak istemeyebilir, hatta anne babasının yalnız kalmaması için evlenmeyebilir. Çocuk veya genç bunu bilinçli olarak yapmıyor olabilir. Bunların hepsi o kadar görünmeyen ve çoğu zaman farkında olunmayan süreçlerdir ki, duruma dışarıdan bakıldığında, bunlar çocuğun veya gencin seçimi gibi algılanabilir."
Annelik rolünüzdeki değişime ayak uydurun

• Çocuğunuzun gelişimsel özelliklerine göre pozisyon değiştirebilirsiniz. Çocuğunuz bağımsızlaştığında, artık kendi hayatınıza odaklanabilir ve çocuğunuzun sizin yardımınıza ihtiyacı olduğu zaman onun yardımına koşabilirsiniz.
• Çocuğunuzun gelişim sürecine bağlı olarak annelik rolünüz de değişir. Siz de çocuğunuzun ihtiyaçlarına göre, ilk iki yılda onunla ten tene, sonraki yıllarda ona bir kol uzaklıkta, biraz daha büyüyünce onunla göz göze, daha sonra ise ruhunda, istediğinde ise yanında olun.