eg24

11 yaşından itibaren bazı ufak tefek değişiklikler gözlemlendi: Obez veya fazla kilolu olanlar aynı şekilde kalırken, normal kiloda olanlar tekrar kilo almadı. Mount Sinai Üniversitesi’nden Ruth Loss, “Anlaşılması gereken şu ki, obezite hayatın çok erken döneminde oluşuyor ve büyüme çağından yetişkinliğe kadar da devam ediyor”diyor.

Çoğu uzmanı şaşırtan bu sonuçlar, çocukların vücut ağırlığını anaokulu çağından sekizinci sınıfa kadar takip eden bir çalışmaya ait. Bulgular, çocukların kilo vermesine yardımcı olmak için gösterilen çabaların neden genellikle hüsranla sonuçlandığını açıklıyor. Zira bu konudaki adımlar, çocuğun çok daha küçük yaşlarda kilolu olmasına odaklanılmadan ve çocuk anaokuluna başlamadan önce değil de okul çağlarında atılıyor. Emory Küresel Sağlık Enstitüsü Başkan Yardımcısı Dr. Jeffrey P. Koplan, “Dikkat çeken nokta, 5 yaşında ortaya çıkan ilk patlamadan sonra göreceli olarak yaşanan düşüş.

Bu da şu anlama gelebilir, şayet anaokulu çağındaki çocuğun kilo almamasını sağlarsanız, ileride şansınız daha yüksek olur”diyor. Çalışmanın ö ncü y azarı S olveig A. Cunningham, Emory’deki Halk Sağlığı Akademisi’nde yardımcı profesör. Çalışmada 7.738 çocuğun anaokulu çağından sekizinci sınıfa kadar boy ve kiloları yedi kez ölçüldü. Daha küçük çocuklarda etnik köken, ırk ve aile gelirinin etkisi görüldü fakat kilolu çocuk beş yaşına geldikten sonra, hiçbir faktör çocuğun sonraki yıllarda kilo alma riskini etkilemedi. Çalışma, anaokulundan önceki dönemleri takip etmedi ancak araştırmacılar doğum kilolarını hesaba kattı; zaten kilolu veya obez çocukların doğum ağırlığının genelde fazla olduğu bilinen bir bulguydu. Bazı obezite araştırmacıları, bu yeni çalışmanın obezite üzerinde genetik faktörlerin etkisine dair ipuçları verdiğini söylüyor.

Cambridge Üniversitesi’nde klinik biyokimya ve tıp profesörü olan Dr. Stephen O’Rahilly, genetik etkilerin hayatın erken dönemlerinde ortaya çıkmaya eğilimli olduğunu ve vücut kitle endeksinin kalıtsal olduğunun yıllardır bilindiğini söylüyor ve ekliyor: “Sıkı durun! Eğer şişman olmaya eğilimliyseniz, çok küçük yaşlarda şişmanlığa eğilimliydiniz demektir.” Ancak genler ille de kader demek değildir. Egzersiz ve sağlıklı bir diyet, genlerin etkilerini bütünüyle yenemese de azaltabilir.

Harvard Halk Sağlığı Akademisi Sağlık Sosyolojisi Uygulamaları profesörü Steven L. Gortmaker, bulguların parlak tarafını gördüğünü söyledi. Gortmaker’a göre küçük çocuklar birkaç kilo vererek ya da alarak şişman olmak ile normal kiloda olmak arasındaki çizgiyi geçebilir. Ancak aynı şey yetişkinlerde onlarca kiloyla tanımlanıyor.

Küçük çocukları kapsayan rastgele yapılmış çalışmalar aşırı kilo alımını ters çevirmenin veya durdurmanın mümkün olduğunu gösteriyor. Örneğin, bir çalışmada yaşları 4 ile 7 arasında değişen şişman çocukların bazılarının televizyon ve bilgisayar başında geçirdikleri zaman azaltıldı; diğerlerininki ise aynı kaldı. Müdahale edilen çocuklar (özellikle de fakir ailelerin çocukları) daha az kalori tüketti ve vücut kitle endeksleri düştü. Anc k , Washington Üniversitesi ‘nde obezite araştırmacısı olan Denise Wilfley’e göre, küçük çocuklara yönelik etkili programlar zaman ve çaba gerektiriyor. Aile hekimleri tarafından verilen tavsiyelerki şayet veriliyorsa çoğunlukla etkisiz kalıyor. Wilfley, 11 yaşındaki kızı 96 kiloya ulaştığı için gözyaşlarını tutamayan bir anne gördüğünü ve kızının çok küçük yaşlardan itibaren şişman olduğunu ancak doktorun anneye çocuğun büyüdükçe zayıflayacağını söylediğini aktarıyor.