eg24

Çocuklarda saldırganlık sıklıkla görülen bir davranış şeklidir. Çocuk, tüm gereksinimlerini bu davranış biçimiyle yansıtabilir. Peki, ama bunun altında yatan sebepler acaba neler, aileler bu konuda neler yapabilir? İşte tüm anne-babaların ortak sorununa uzmanların yanıtı!

Çocuk doğduğunda agresif davranışlarla doğmaz. Anne ve babanın birbirleriyle olan iletişimini ve kendisine karşı olan hareketlerini, ses tonlarını, sorun giderme yöntemlerini analiz eder ve bir şekilde ileriki yaşlarda özellikle 2 yaşından sonra savunma mekanizmasını ebeveynin saldırılarına karşı koyabilmek için kurmaya başlar.

ÇOCUK GELİŞİMİ HAKKINDA BİLMEDİKLERİNİZ

0-12 AY ORAL DÖNEM

Bu dönemde çocuk ses tonları- mimik hareketleri ve dokunmayı baz alarak gelişir. Meraklıdır. Her şeyi ağzına alarak kontrol eder, ağzı adeta kontrol kutusu gibidir.

12-24 AY ANAL DÖNEM

Bu dönemde karar verme mekanizması gelişir. Bu dönemde annenin davranışları ödülleri veya cezalandırmaları etkin rol oynar.

24-36 AY ÜRETRAL VE FALLİK DÖNEM

Çocuğun cinselliğini keşfetme dönemidir. Bu dönemlerde çocuk kendi yaşam standardı ve arzuları için anne ve babaya göre geliştirdiği saldırgan davranışları sergilemeye başlar ve bu davranışları sürdürmeye devam eder.

ÇOCUĞUNUZLA DOĞRU İLETİŞİM KURMANIN YOLLARI

Bu saldırgan davranışların altında yatan sebepler

• Çocukların ihtiyacı olduğu ama tam manasıyla gösterilemeyen sevgi

• Ebeveynlerin kendi aralarındaki tartışma ve kavgaları

• Annenin ve babanın çocukla olan iletişimindeki sıkıntılar

• Ödül ve ceza kuramı

• Babanın yokluğu

• Travma- taşınma- çevresel etkenler

• Çocuğun şiddet veya hakaret görmesi

• Saldırgan tepkilerde, ebeveynlerin yanlış tepkisel davranışları

BU DAVRANIŞLARI NASIL ENGELLEYEBİLİRİZ?

Etki tepkiyi doğurur. Saldırgan davranışları tasvip etmediğimizi daha uysal ama daha kararlı bir şekilde istikrarlı olarak sergilemeliyiz. Unutmayalım, çocuklar istikrarı sever. Çocuklar saldırgan davranışlarda bulunduğunda, isteklerinin ve arzularının olmayacağı sakin bir tonla hissettirilmeli ve çok kısa bir şekilde söylenmeli. Olumlu davranışlar ön planda, olumsuz davranışlar çok daha arka planda tutulmalı ve sık sık mevzubahis yapılmalı. Ebeveynler çocukların yanında birbirlerinin sözünü kesmemeli ve nazik ve sakin konuşmaya çalışmalı.

Çocuğun enerjisini boşaltmasına izin verilmeli ve sportif faaliyetlerine ve sosyal ilişkilerine ağırlık verilmeli. Fazla televizyon seyrettirilmemeli ve en az günde 40 dakika anne ve baba aynı anda bir arkadaş gibi oyunlar oynamalı. Oyunlar sırasında ebeveynler de kaybetmeli ve bu durumu normal karşılayacak davranışlarda bulunmalı. Çocuklar saldırgan davranışlarda bulunduğunda “Seni böyle cezalandırırım” yerine “Ben şöyle üzülüyorum” sözlerini hissettirecek beden dili davranışlarında bulunmalı.