Bir gün Temelin oğlu olmuş. Nasreddin Hoca Temeli ziyarete gitmiş ve başlamış ağlamaya.Temel sormuş:
-Neden ağlıyorsun?
Nasreddin Hoca:
-Şimdi bu çocuk nasıl büyüyecek başına ne belalar gelecek bu yüzden ağlıyorum.
Temel:
-Aman be Hoca ağladığın şeye bak.
Aradan uzun zaman geçmiş ve Temelin oğlu ölmüş. Herkes ağlarken Nasreddin hoca gülmekten,mutluluktan bayılacakmış.Temel üzgün üzgün sormuş:
-Neden bu kadar mutlusun demiş.
Nasreddin hoca:
-Oğlunun başına bir dert gelmeden göklerdeki yerine gitti diye demiş.

Nasrettin Hoca vaaz verirmiş camide. Dinleyenlerden biri bir soru sormuş: “Bilmiyorum” demiş Hoca. Biri bir başka soru atmış ortaya. “Bunun da karşılığını bilmiyorum.” demiş Hocamız. Bir üçüncü soruyu da yanıtlayamamış. Cemaatten biri, “Peki hoca” demiş, “Hem sorduklarımızı bilemezsin hem de kalkar, o yüksek yere çıkarsın; oldu mu şimdi Hoca?” Hoca gülmüş: “Ben bildiklerimle orantılı olarak bu kadarcık yükseğe çıktım; bilmediklerim oranında yükselecek olsaydım, başım arşa değerdi.