Hoca ikindi ezanını okumaya başlamış. O sırada bazı komşuları evlerinin önlerinde birbirleriyle konuşuyorlar, sanki ezan sesini duymuyor gibi davranıyorlarmış. Aslında O komşular camiye de pek sık gelmiyorlarmış. Hoca sesini biraz daha yükseltmiş, amma bakmış ki fark eden bir şey yok. O tarafa doğru koşmaya ve koşarken de ezanı okumaya devam etmiş.

O komşulardan birkaç kişi Hoca'ya bir şey olduğunu düşünerek yanına koşuşup sormuşlar :
- “Ne oldu Hoca Efendi, niçin koşarak ezan okuyorsun.?”

- “Sesimin nerelere kadar gittiğini merak ettim de; arkasından koşuyorum” demiş.

Nasrettin Hoca pazarda dolaşırken, bir papağanın on iki altına satıldığını görünce şaşıp kalarak yanındakilere sormuş:
- “Bu kuş neden bu kadar para ediyor ?”

- “Bu papağandır” demişler, “konuşur.”
Hoca doğru evine gitmiş. Hindisini koltuğunun altına alıp pazara getirmiş.
- “Kaça hindi ?” diye sormuşlar.

- “On beş altın” demiş Hoca.
- “Bir hindi on beş altın eder mi ?” demişler.

- “Görmüyor musunuz !” demiş Hoca; “yumruk kadar papağanı on iki altına satıyorlar.”

- “Onun marifeti var, insan gibi konuşur. Ya seninki ne yapar ?” diye sormuşlar.

- “O düşünmeden konuşur” demiş Hoca ; “Bu da insanlar gibi düşünür.”