Solipsizm Sendromu
 

Solipsizm, Latince'den (solus, tek başına, + ipse, kendi(si)) eklerinden oluşmuş olup, insanın tek başına yaşaması anlamına gelir. Kendisi sadece hissettiklerini ve değişmeleri bilir ve sonrasında onun için öznel gerçeklik vardır.
Solipsizm sendromu ise, bir psikolojik rahatsızlık olup birey zihninde kendisini Dünya'nın dışında olmadığını hisseder. Devam eden soyutlama dönemleri bireyi bu rahatsızlığa hazırlar. Özellikle, bireyin boşlukta yaşamasının zaman içerisinde uzayan dönemleri gizilgüç gibi nitelenir.

"İnsanlar yiyecek ekmek ve yatacak yer buldular mı, düşünmekten kaçınırlar." Voltaire

Solipsizm sendromu geçiren bireyler, görülen Dünya'yı duyularında 'gerçek' olmadığını hissederler. Sendrom, yalnızlık (kimsesizlik) hissi, bağımsız olma ve dış dünyasına aldırmazlık ile karakterizedir. Solipsizm sendromu, her ne kadar kişiliksizlik rahatsızlığı ile benzerliği olsa da, Amerikan Psikiyatri Derneği tarafından psikiyatrik hastalık olarak kabul edilmemiştir.

"İnsanların düşünme zahmetinden kurtulmak için yapamayacakları hiçbir şey yoktur." Edison

Solipsizm sendromu, felsefik sosyal durum olup solipsizm'den ayrıcalık gösterir; yani birey önemsizliği ve var olduğunu zihninin dışında bilir; bu felsefenin savunulmasında solipsizm sendromundan mutlaka zarar görmezliği vardır ve bu bireyler zihinsel düşünce olarak mutlaka solipsizm'li olmayı gerektirmez.

Solipsizm, örneğin; astronot ve kozmonotun uzayda uzun süre yalnız yaşamasıdır. Bu bireylerin solipsizm sendromu ile ilgisi bulunmaz.

Sonuç olarak diyebiliriz ki, solipsizm bireyin belirli bir zaman içerisinde yalnız kalmasıdır. Solipsizm sendromu ise, bireyin psikolojik bir rahatsızlık geçirmesidir.