Adamın biri yolda bir çocuk görmüş. Adını sormuş. Çocuk tam adını söyleyecekken:

- Dur dur! demiş adam. Ben tahmin edeyim senin adını. Sen sadece baş harfini söyle.

Çocuk "Y" demiş. Adam başlamış saymaya.
"Yunus" Çocuk kafa sallamış "Yakup" "Yılmaz" Çocuk kafa sallamış... "Yusuf" Çocuk yine sallamış kafa sallamış. Adam sinirlenmiş. Başlamış kız isimlerini saymaya.

"Yeliz?" Çocuk kafa sallamış. "Yeşim?" Çocuk kafa sallamış. En sonunda kızan adam.

-Ne ulan senin ismin?! demiş.
Çocuk cevap vermiş:
-Yamazan amca.

Cami cami gezip cemaate vaaz veren hoca bir camiye girer. Bakar ki iki yaşlı amcadan başka cemaat yok.
Kendine kendine “Ben yine de konuşmamı yapayım!” diyerek kürsüye çıkar.

Hoca konuşmaya başlayınca yaşlı amcalardan biri uyur. Diğeri de ağlamaya başlar. Hoca anlattıkça o ağlar, o ağladıkça hoca coşar. Konuşma bitince hoca kürsüden iner. Sürekli ağlayan amcayla vedalaşırken:

“Ya amca sen niye bu kadar ağladın ki?” diye sorar. Yaşlı amca:

“Ah evladım ah! Sen kürsüde o kadar coşarak anlatıyordun ki, keşke şu kulaklarım duysa da ne dediğini anlasam diye ağlıyordum!” demiş.