Feragat ettim ay yüzlü gülümsemelerden
İtaatkâr hüzünler gözlerimle bakıyor artık
Sen, uzak bir kentin en ücra sokak lambasında yaşıyorsun
Hasret derin bir sohbete dalmışken
Ben, hâlâ çok üşüyorum
Bu sevdanın çetelesini tuta tuta geldim sekiz ocağa
Hani bugün bir turnanın kanadına sürüp saçlarını salacaktın Gökyüzüne?
Hani öpecektin hasreti?
Basireti bağlanmış peri bacaları gibi ağla doyasıya, Rümeysam!
Çünkü antik kenti çaldım masallarından gizlice
Sana acılarımı takdim ediyorum
Doğduğun günün anısına, kabul buyur!
Son baharın en acı ayındayız
Ve ben, zemheri bileyleyen gözlerimle bakıyorum sana
Umumun hanesine yazılan tebessümleri yadırgayan
Aykırı rüzgarlardan kovulmuş,
Mavzer kurşunuyla kundaklanmış biraz toprak kokusuyuz biz
Söyle,
Herşey olabilir miyiz hiç bir şey olamadıktan sonra?
Fikri tekamül içerisinde bütün hüzünlerim bugün
Çok üzgünüm çok!
Ayrı havalardan nefeslenmemizin bir tek bahanesi bile yoktu oysa
Üç ayak bulutlara asılan yağmur taneleri gibi
Kendi taburemi tekmelemek üzereyim
Hani düşlerimin prensesi,
Kuşların hiç bir kanat darbesi öldürmeyecekti beni?
Hani gece yarılarının koynunda tarayacaktın saçlarımı?
Ah rümeysam ah!
Önce eskidikte,
Sonra çok eksildik mi ne?
R
Adem Ahmet Pehlivan