Dolaştım teline hiç saklanmadan
Ördüğüm sevdayı yıktı saçların
Zamansız dokundum soluklanmadan
Kırbaçtı canımı yaktı saçların
Çilingir sofrası gibiydi rengi
Sanki yüreğimde oynaşan çengi
Gözüme siyahtan batan bir süngü
İlgiden usandı, bıktı saçların
Mahkeme kurarsın üç ağaç çatık
Iraktır hayaller hasrete katık
Düşünmeden aşkı düşürdü tetik
Son kurşunu bana sıktı saçların
Tutunmadı yine inadı tuttu
Koskoca bir ömrü soluksuz yuttu
Beni nasıl koydu, nerde unuttu?
Bak yine vefasız çıktı saçların
Özlemler depreşir durmadan sancır
Kokuna saati kurmadan, sancır
Şafağa, tokadı vurmadan sancır
İçime hüzünden çöktü saçların
Saklıydı gönülde sevdası saklı
Bir tutam kaküle takılı aklı
Kim yanlış yapmıştı, kim daha haklı?
İpliği pazara döktü saçların
İmrenir gülmeye yadırgı yanım
Ben bir dağ başında uğraksız han’ım
Sevmedin bir türlü acıyor canım
Nefesi ömürden söktü saçların
Adem Ahmet Pehlivan