Uğruna hayatımı adadığım zeytin karası gözler
Baharlar yarın doğacak gibi yüreğim onları özler
Gel artık uzatma arayı bak açtı hep sümbüller nergizler
Kara kışta kaldı yüreğim gözlerim gözlerini özler...
Her mevsimim de sen varsın ben her mevsim karaya bakarım
Yıldızlara bakar gözlerinin hayalinde sabahlarım
Gece varlığını hisseder sabah sensizliğe kalkarım
Ölümün soğuk kucağında gözlerim gözlerini özler...
Neredesin kara gözlüm meğer ben seni ne çok sevmişim
Gözlerinin karasına çoktan şu ömrümden vazgeçmişim
Özlemim değildir dilimde yürekte seni özlemişim
Hasretin ateş yüreğimde gözlerim gözlerini özler...
Gel de gülsün karaya boyanmış yıldızlarla sensiz gecem
Zeytin karasının sana yakıştığı gözlerine özlem
Yalnızlığa demirli sensizlik limanında gönül teknem
Şimdi yalnızlık limanım da gözlerim gözlerini özler...