Öyle uzaktı ki aşk,
Bir kadın siyah saçlarıyla boğuyordu çocukluğumu
Ama onu hâlâ UNUTAMADIM...
Karanlık üzerimi örttükçe
Masal fısıltısı bekledim yıldızlardan
Oysa ay,
Şehvetli bir geceye sokulmuştu usulca
Ben ağlamaklı masalların serinliğinde üşüdüm
Yüzsüzlere yüz vermediğim içindir,
Hep yüreğimden öpülerek ölürüm
Kanıma dokunuyor
Bir kadın,
Toprak yakasına yapışıyor mecazi gözlerimin
Ve kirli yağmurlar içinden geçiyor bembeyaz bulutların,
Sıkılarak
İki büklüm içime düşen bir çocuk
Ki göbeğini kendi keserken ağlamıştı hep
Nice ölümlü aşklar pazar tezgahlarında
Dikenli tellere takılan saçlarını yoluyordu
Kaç asır lazım unutmak için onu?
Veyahut kaç asır sonra yağmalanır haremi ismetinde sadakat?
Söylesin,
Uğruna ölünecek son dua var mı bana dair?
Bir kadın,
kaf dağına galiz küfürler ederken
Elvan kanatlarımla
Uzak sevda ülkelerine süzülen anka idim
Çalıntı düşler bıraktım bir serçenin yorgun bacağına
Ya ben çok yalnızdım,
Ya da yalnızlığımın kimsesi yoktu
Seni unutmak mı? ? ?