Esintilerin bağıra bağıra susuyor her hecemde,
Çığlıklar eşliğinde gülüyorlar.
Masum değil ancak,
Suçsuzlar.
Umut muydu acaba empatiyi merhametli kılan;
Acı mıydı yoksa arzunun hizmetine bürünmüş tebessümünden,
İçini kavurup, şakaklarına aklar yağdıran.
Karakterin sinmişti mısralarıma,
Farkında değildin hala.
Hızlı ölmek mi kolaydı,
Hızlı yaşamak mı acaba?
Geceler susuz ve nemliydi odamda;
Yatağım uykuyla tuzak kurmuş,
Bana lanet okumuş.
Yorganım çıkışıyor,
Sanırsam kanıma güveniyor.