Aşk ı anlatırdı hep mısralar.
Ya sevilene yazılmıştı ya da gidene.
Çoğu hiç gelmeyene..
Mısralar şairlerin mezarıydı duygularını gömdükleri.
Bazısı sigaradan alırdı ilhamını..
Bazısı yağmurdan..
Kalemin ucunda hep yarin hayali vardı.
Çoğu zaman aşk kokan kağıt göz yaşından ıslanırdı.
Kalem müsaade ederdi gözlere, göz yaşları devam ederdi şiire.
O gözyaşlarının her damlası o şiire dahildi.