Daha doğarken başladı annemize olan sevgimiz (!)
Öyle sevdik ki onu, karnını tekmelemeyerek karşılık verdik.
Doğduk, savunmasız ve çaresizdik.
O bizi yedirdi, giydirdi, saçını süpürge etti.
Bizse bir gün yuvadan uçup gittik.
Oysa var mıydı bir tane daha onun gibi?
Ne kadar anlayabilmiştik onun engin yüreğini,
Fedakarlığın ödülü onu terk etmek mi olacaktı?
Bir gün geldi onu da kaybettik, değişen neydi?
Kim onu geri getirebilirdi artık?
Üşüdüğün zaman üstünü örten, hastalandığında seni iyileştiren,
Derdini dinleyen, seni bu yaşa getiren,
Her zaman gülümseyen, seni güçlü kılan,
Erdemli olmayı öğreten, seni karşılıksız seven,
Seninle ağlayıp seninle gülen o güzel insan artık yoktu.
Sözüm o dur ki sevgili okurlar,
Yaşarken değerini bilin annenizin,
Onlar bir anlık öfkeyle, güzel bir eşle,
Malla mülkle kenara atılacak kişiler değil.
Bir gün yuvadan uçup gidebilirsiniz,
Ama ne olursa olsun onları ihmal etmemelisiniz,
Belki yüzlerce eş bulursunuz ama,
Sadece bir anneye sahip olursunuz.
Kıssadan Hisse