Sahiplenir, önemser, ilgi duyar...
Her an kaybetme korkusuyla yaşar. Ancak belli etmez. Belki içinde fırtınalar kopar ancak o sevdiği için meltem rüzgârlarının estiği bir barınak olmayı başarır.
Birlikte geçirdiği her bir günün ardından yaratıcıya şükreder. Bir sonraki birlikte yaşayacağı gün içinse dua...
Yaşamının O'nsuz hiçbir anlamı olmayacağını bilir. İşte bu yüzden de onu korur...
O'nun yerine ölmek, ne de kolay söylenir. "Canımı bile veririm" dersin hani... Oysa hep lafta kalan bir cümledir. İşte gerçekten seven bunu da yapar, sevdiği yaşasın diye kendini feda eder...