Belki seninle aynı şarkının aynı notasında ağlamıştık bunu bilmiyorum kesin olarak bildiğim bişey varsa da dokunuşlarımızın aynı anda bedenlerimizi sarmasıydı. Sonra tüm o parmak izleri yok oldu bedenimizden sende gittin. Geride hiçbir parmak izi yokmuş gibi devam ettin hayatına. Bense dokunduğun yerlerle avuttum yüreğimi. Sızılarını duydum içinde tüm dokunuşlarının üzerinden tekrar kanatarak geçip tüm bedenimi sardın. Canımı çok acıttın adam. Canım çok acıdı ama sen bunu önemsemeyi reddettin ben de acımla kaldım. Adam, senin dokunuşların sen ne kadar deşip kanatsan da bedenimi onlar asla yok olmayacak. Onlar benimle toprak olacak. Aşık olacaksın yeni bir kadına bilirim. Aşık olacağım yeni bir adama, bilirim.. Fakat sen hep kalacaksın orda, ilk aşkın tazeliği, aptallığı ve bilinmezliği işte. Tenimle karışacak yeni bedenler şahidim olsun ki unutacağım seni. Hem de öyle unutacağım ki dokunduğun yerlerin hepsini ezbere bilerek. Benimkisi de böyle bi’ unutmak işte. Fazlasını yapmam..