buse

Bildiklerimizle sevmiyoruz kimseyi; tam tersi bilmediğimiz kadar sevebilmek yazılmış içimize. Ne kadar biliyorsak, o kadar kaçıyoruz sevgiden. Sen benim bilmeme sebeptin! Şimdi bomboş bir yürekte, bomboş bir odada yaşıyorsam, hesabı senden başka kime kesebilirim? Koca bir yokluğun izlerini taşıyor gözlerim, ben artık kimi sevebilirim? Sen bana hak mıydın, haksızlık mı; hala karar veremedim! Bir çizgisi olmalıydı hayatın, denize koyulan dubalar gibi, birisi "buradan öteye geçmeyin boğulursunuz" demeliydi. Kimse ses etmedi!Sen, kendi gecelerinden sorumlusun, ben hepimizinkinden... Sen beni tüketirken, ben kim bilir... Sebebi sendin... Büyük bir suçun ilk sıradan şüphelisisin. Sebebi sensin çünkü ipi çektin. Ardından dökülmeye başladı evrenin o koca koca yükleri üstüme. Belki kimse senden daha fazla acıtmadı ama hep uğraşacak bir dert verdi. Ayrıca kimse senin kadar can yakmadı diyorsam, sanma onlar yeteneksizdi; sadece hiçbiri senin kadar sevilmedi!