buse

seviyorum seni...2 yaz geçti üstünden...ama hala seviyorum seni.unutamıyorum, bunu kendime bile söyliyemiyorum bazen,ama unutamıyorum işte..hayatıma öyle bir anlam katmıştınki okadar güzel duygular paylaştıkki..ikimiz içinde ilkti yaşananlar..ikimizde hiç güvenmemiştik o güne kadar aşka sevgiye..kimine göre yalandık kimine göre efsane gibi bişe...nasıl oldu anlayamadım bile vakit durdu o an, 2 yıl geçti üzerinden,ama sanki hiç olmamış gibi..sanki hiç ayrılmamışız gibi, sanki hiç kopmamışız gibi...
çok şey kaybettim o günden beri.. hayatımın güneşiydin sen,sen gittin, güneşim söndü ve bende bittim sanki...
şimdi biliyorum ki biz hiç kopmamışız aslında..için için hissettiğim o duygular gerçekmiş..aramızda görünmez bir bağ varmış hiç kopmayan..sende beni özlemişsin hatta beni hala sevdiğini söylemişsin...
ama ben okadar çok seviyorumki seni,seni benimle tekrar üzmeyi hiç istemiyorum...çünkü sana vericek neyim kaldıki benim neyi garanti edebilirmki....korkuyorum be esra çok korkuyorum...seni tekrar kaybetmeye dayanamam..seni üzgün görmeye dayanamam gözünde küçülmek...en korkutucu olanıda bu zaten.
ama olsun be oda olsun..umutsuzca geçen onca aydan sonra öğrendimya beni hala sevdiğini bu herşeye değer..güneşimi geri verdin sen bana...şimdi yine güçlüyüm ve ayağa kalktım aşkım. seni kazanabilmek için aşkımıza kaldığımız yerden devam edebilmek için elimden geleni yapıcam..hayatımı değiştiriyorum aşkım..beni daha fazla bekliyememen riskine ramen hayatımı değiştiriyorum çünkü sen buna değersin..yani benim hayatıma.
umarım geri döndüğümde hala bu bağı koparmamış oluruz ve umarım hayatımızın en güzel günlerini yine beraber geçiririz..seni seviyorum....