Bundan bi kaç ay önce tanıdım onu. Benden yaşca büyüktü. Aramızda 10 yaş vardı. Otelde kalıyodum. Otelin önünde neskafe içerken onu gördüm. Gözlerime öyle bi baktıki... Sonra annemle konustuklarını gördm . yasını öğrendiğimde hayal kırıklığına uğradım. Tanıstık ben ona abi o bana ufaklık diyodu. Sonra bi gün aradı annemn uyuduğunu o akşam görüşemeyeceğimizi söyledm. ama o beni görmek istediğini söyledi. Bulustuk. Bir kaç gün sonra benden hoşlandıgını söyledi. bende duygularımı gizleyemedim. zamanla bana baglanamadıgını sevebilcek bi adam olmadıgını söyledi. cok üzülüyodum. ama bırakamıyodm. beni bırakma diyodu. sevicem seni zamana ihtiyacım var diyodu ama dayanamadım sevilmeden sevmek zordu. ayrıldık. bi süre sonra tekrar görüstük. ona aşıktım. vazgecemiyordm. beni sevdiğini söylediğinde inanmadım. bir süre sonra tekrar biitti. sonra ailem öğrendi . olaylar karıstı. ve simdi onu cok özledim ulasamıyorum. bi daha onu göremiceğime eminim . beni sevmediğinede eminim. İmkansız... Beni sevmesi "İMKANSIZ" acı cekiyorum. Onu cok özlüyorum
onu bi kere görsem sesini duysam gözlerine baksam... ama mümkün değil artık. canım acıyo. Son olarak ona sesleniyorum;
" Seni unuttuğumu söylemistim en son. Ama unutamam... Hayatımın en güzel günlerini seninle yaşadım ben... Eğer bi gün gerçek aşkı ararsan ben burdayım koca adam
"