İki Sarmal Şiiri 
Şair: Hüseyin Yurttaş Okunma: 224
Bu şiir tam bir aşk şiiri diyorsan tıkla!
gökler kanıyordu ıssızlığın bozgununda
seğiren sulardı tenimizi ürperten
can içre sancıyan sanrılarda
bulduk kendimizi yeniden
yeniden ayrılıp kavuşmalarda
deniz karanlığına sığındığımız zamandı
köpükleri kıvılcım yüklü dalgalar
saçıp savurarak bizi bizden ötelere
bir kıyıyı arıyorlardı, kıyıda bir kulübeyi
dingin bir sağnağı emiyordu göğsü denizin
gülüşen ışıkların kaynaştığı o uzak limandı
ikili sarmaldık akıl almaz bir boşlukta
seslerimiz sevişiyordu sevincin ağızlarıyla
parmak uçlarımızda kıvıl kıvıl kumların kıpırtısı
gök bulut yığılı, inadına çoğalan bir öfkeyle
iki ömrün sığdığı küçücük bir andı
bir düş seli miydi sürükleyen bizi
gerçeklerin kıskacında döne döne
birden bulup birden yitirdiğimiz
geldiğimiz ve gidecek olduğumuz o yöne
bilmem ki hangisi doğru, hangisi yalandı?