buse

Bir Fatiha Okur Gibi Getiriyorum Sana Özlemlerimi

Mehmet Akif Ardıç (Akhenaton)


Yaklastıkça o dar bahçeye, yüzüme rüzgâr çarpıyor. Bir Fatiha okur gibi getiriyorum sana özlemlerimi, mahserde seni arar gibi en tatlı heyecanlar sarıyor her yerimi, yaklastıkça topraga karısmıs tenine, nefesim hafifliyor yagmura karısan. Geri çevrilmis dualar gibi yagmura karısan. Sakladıgım gözyasları gibi yagmura karısan. Kendimi… Cehennemden kaçar gibi getiriyorum sana.

Anamıyorum adını, agzımdan dolup tasar gibi. Bir incirkusu, yüzüme en derin mübâhlar çarpıyor. Oysa yoruldum çıglıklarımı saklamaktan. Rûhumda, depremlerle kayan topragın üstünde rüzgârdan bir at gibi kosuyor yalnızlıgım. Tozlu rüzgârı içime çekip, seni öper gibi dolduruyorum içimdeki savas meydanını toza ve topraga. Evinin mermer duvarlarının kokusunu duyuyorum. Yagmurun tüm damarlarını sular gibi aktıgı toprakta, gögsünden yükselen bir mezar çiçeginin kokusunu duyuyorum. Yalvaran gözlerle söylüyorum bunu melege: “Vakti gelmedi mi?”

Tenimi kesecek bir cerrâhmıssın gibi yürüyorum sana. Bir kalp krizinde sarılacagım ilaç dolu bir siseymissin gibi. Mahserde birbirimizi bulmus gibi gülüyorum sana. Tüm günahlarını üstlendim, korkma der gibi, yüzümü yüzüne döner gibi, kısa saçlarını ikiye ayırıp, sonra da alnına bir öpücük kondurup “yetimim” der gibi, bir gelin adayına karsısında diz çöküp mahçupça “evlenir misin benimle” der gibi… Degil miyiz ölümün nisanlısı hepimiz… Ne fark eder, kimimiz dul, kimimiz bekar, kimimiz toprakla evliyiz… En son evlilige gidiyor gibi yürüyorum sana! Bir fatiha okur gibi getiriyorum sana özlemlerimi…