Hinduizm’de , koruyucu melekler insanların evrendeki herkese ve her şeye daha yakın bir birlik ulaşmasına yardımcı olmaktadır. Hindular, melezlere en çok odaklanan dünyanın büyük dinlerinde ( Musevilik , Hıristiyanlık ve İslam ) olduğundan farklı bir koruyucu melek kavramına inanırlar.Hindu koruyucusu melek, iki farklı manevî kuvveti birleştiren bir tanrı gibidir: devas (insanları korumaya yardım eden, insanlar için dua eden ve hayvanların ve bitkiler gibi insanların ve diğer canlı varlıkların ruhsal büyümesini teşvik eden tanrılar ) ve Atman insanları daha yüksek bilinç düzeylerine yönlendirmek için daha yüksek bir benlik olarak davranan her insanda ilahi bir kıvılcım).
Devas, insanları, hayvanları veya bitkileri, evreni daha iyi anlamaları ve onunla birleşmesi bakımından ilham verici ve motive eden spiritüel enerji üzerinde izledikleri canlıları verir.
Farklı reenkarnasyonlarla değişime rağmen sonsuza dek yaşayan her insanın parçası olan Atman, insanları aydınlanmaya doğru ilerletmeye çağırmaya çalışan melektir. Evreni anlamak ve onunla birlik içinde olmak.
Hindu’ya inananlar ayrıca koruyucu meleklerden nimetleri elde etmek için büyük tanrılara fedakarlıklar yapmayı vurguluyorlar . Hinduizmin ana kutsal metni olan Bhagavad Gita, melek varlıklarını “yarı tanrılar” olarak ifade eder (küçük tanrılar). Bölüm 3, ayet 11’de Bhagavad Gita şunları açıklıyor: “Yüce Lord’a verilen bu fedakarlıkla demigodlar uyarılan; içerilen kehanetlerin karşılıklı olarak sizi teselli edeceği ve üstün nimetler elde edeceksin.”
Hindular bazen koruyucu meleklere tapıyorlar. Birçok dünya dinleri doğrudan bir ana Yaratıcı’ya (Tanrı’ya) ibadet ederken, meleklerin de Tanrı’ya tapan Tanrı’nın hizmetkarı olduğunu ve insanlar tarafından ibadet edilmemesi gerektiğini söylerken, Hinduizm ‘e inan kişiler pek çok farklı tanrıya ibadet etmeyi sağlayan varlıklarda Koruyucu meleklerdir.